Αριστερά: «Φωτογραφία από την εκδήλωση που οργάνωσαν οι «Αμφικτύονες Λαμίας» για τον εορτασμό της Μάχης των Θερμοπυλών. Και πάλι η συλλογική παρουσία ήταν εντυπωσιακή». (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 35 - 36, «Οι Έλληνες τιμούν τους προγόνους τους», σελίδα 18)
Δεξιά: Ο εθνικισμός, μέσα από τα χέρια του νεοπαγανισμού (β. περιοδικό Δαυλός), δεν μπορεί να φανταστεί Αγίους «εχθρούς του ελληνισμού»: «Λατρεύουμε ως Άγιους εχθρούς του Ελληνισμού». Πέρα του ότι οι τοποθετήσεις του παγανιστικού περιοδικού είναι υπεργενικευμένες και ψευδείς, δεν μπορεί παρά να παρατηρήσει κανείς μιαν θρησκευτική αλήθεια. Ότι οι αιρετικοί εθνικιστές αποδέχονται ως «Άγιους», όχι εκείνους που πλησιάζουν το
ν Θεό, αλλά εκείνους που πολεμάνε για το δικό τους έθνος την κάθε φορά· ούτε λόγος να γίνεται για εκείνους που απλούστατα εργάστηκαν υπέρ του έθνους σε καιρό ειρήνης. Όπως αντίστοιχα οι εθνικιστές Γάλλοι κατασκεύασαν μια εθνικιστική πολεμική Αγία, την Ιωάννη της Λωραίνης, όχι μια ειρηνική και απλοϊκή εργάτρια ή νοικοκυρά, οι παγανιστές της σύγχρονης Ελλάδας αναζητούν ήρωες ως «Αγίους», εις τα μνημεία που είναι αφιερωμένα εις τους αρχαίους πολεμιστές, διότι τα σύγχρονα κοιμητήρια ή οι Εκκλησίες «ασφαλώς» αποκλείονται, αφού δύνανται να περιέχουν λείψανα Ορθοδόξων, ακόμη και Αγίων, τα οποία θεωρούνται από τους ίδιους παγανιστές πολλές φορές απλώς «σκουπίδια». (Πηγή Φώτο: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 275, εξώφυλλο)
Άνθρακας αποδεικνύεται ο θησαυρός που φυλάσσεται επί έναν αιώνα σε μουσείο της Αρχιεπισκοπής της Τουρ. Ο λόγος για τα «ιερά λείψανα της Ιωάννας της Λωραίνης», της εθνικής ηρωίδας της Γαλλίας που είχε ανακηρυχθεί αγία το 1920. Σύμφωνα με αναλύσεις που έγιναν, τα «ιερά αυτά λείψανα» προέρχονται από οστά... αιγυπτιακής μούμιας και γάτας, που χρονολογούνται στον 3ο -7ο αιώνα π.Χ. Πρόκειται για απάτη, που αποδίδεται σε έναν φαρμακοποιό του 19ου αιώνα.
Η ιστορία άρχισε, όταν ο ιατροδικαστής δρ. Φιλίπ Σαρλιέ έλαβε πέρυσι την έγκριση της γαλλικής Καθολικής Εκκλησίας να προβεί σε μια σειρά αναλύσεων στα απανθρακωμένα υπολείμματα που φέρεται ότι βρέθηκαν στην πόλη Ρουέν της Νορμανδίας, όπου το 1431 παραδόθηκε στην πυρά ζωντανή η «μάγισσα» Ζαν ντ’ Αρκ. Σύμφωνα με την παράδοση, το 1867, τα υπολείμματα αυτά βρέθηκαν σε ένα βάζο στη σοφίτα ενός παρισινού φαρμακείου «ως εκ θαύματος». Ο ιατροδικαστής Σαρλιέ και οι συνεργάτες του εκφράζουν την άποψη πως ο φαρμακοποιός δεν πρέπει να απέβλεπε σε χρηματικό όφελος, αλλά ότι προέβη σε αυτή την ενέργεια κυρίως για θρησκευτικούς λόγους, καθώς ήταν μέλος μιας ομάδας η οποία έκανε εκστρατεία για την αγιοποίηση της νεαρής κοπέλας που, ακολουθώντας φωνές αγίων, τέθηκε επικεφαλής των γαλλικών στρατευμάτων εναντίον των Άγγλων κατά το τέλος του Εκατονταετούς Πολέμου. Ο Σαρλιέ τονίζει ότι δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα για τα κίνητρα του αποθηκάριου όσο για τα πορίσματα των ιατροδικαστικών τεστ. Τέτοιου είδους πλαστογραφίες, που χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη οστά αιγυπτιακής μούμιας και γάτας δεν είναι παράξενες στην επιστήμη. Στη μεσαιωνική Ευρώπη συνηθιζόταν μαζί με τις "μάγισσες" να καίνε και γάτες, ενώ μούμιες χρησιμοποιούνταν ακόμη και στις ιατρικές έρευνες.
Πηγή: Ιστορικές Ειδήσεις, Περιοδικό Ιστορικά Θέματα, τεύχος 65, σελ. 8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου