ΜΗΝΥΜΑ

ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ...ΚΑΠΑΚΩΝΕΙ..ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΔΕΙΑΖΕΤΕ ΤΑ.....ΒΑΡΗ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΣΑΣ!ΚΑΙΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ!ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΤΕ!!!!....
JellyMuffin.com

Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ & ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ: ΟΙ ΡΟΥΝΟΙ ΩΣ ΜΑΓΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ


   

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Μιὰ ματιὰ εἶνε ἱκανὴ ν᾿ ἀνάψῃ μέσα σου φωτιές.

Μιὰ ματιά. Ἔ, τί εἶνε μιὰ ματιά;
Βγαίνεις ἔξω, περπατᾷς στοὺς δρόμους καὶ ῥίχνεις δεξιὰ – ἀριστερὰ ματιές. Ἔ, τί εἶνε οἱ ματιὲς αὐτές; Καὶ ὅμως αὐτὲς εἶνε ἐπικίνδυνες. Λέει ἡ Γραφή· «Οἱ ὀφθαλμοί σου ὀρθὰ βλεπέτωσαν» (Παροιμ. 4,25). Πρέπει τὰ μάτια σου νὰ βλέπουν ὀρθά.
Μιὰ ματιὰ εἶνε ἱκανὴ ν᾿ ἀνάψῃ μέσα σου φωτιές. Ἕνα πονηρὸ βλέμμα, μιὰ ματιὰ σὲ μιὰ γυναῖκα ἢ σ᾿ ἕναν ἄντρα ἀνάβει μέσα στὴν καρδιά σου ἄγριον ἔρωτα, καὶ ὁ ἄγριος αὐτὸς ἔρωτας δὲ᾿ σβήνει οὔτε μὲ τὰ νερὰ τοῦ Ἀχελώου ποταμοῦ.
Μιὰ λέξι, διαζύγιο. Μιὰ ματιά, ἄγριος ἔρωτας, φόνοι καὶ δολοφονίες.
Πρόσεχε τὰ μάτια σου. Πρόσεχε τὴ γλῶσσα σου.
Θέλεις νὰ σοῦ πῶ κι ἄλλο;
Μιὰ ἀντιπάθεια. Κάτι μικρὸ σοῦ ἔκανε ὁ ἄλλος. Σοῦ εἶπε μιὰ λέξι καὶ μπῆκε στὴν καρδιά σου τὸ μικρόβιο τῆς ἀντιπαθείας. Καὶ τὸ μικρόβιο αὐτὸ δημιουργεῖ γάγγραινα, δημιουργεῖ πληγὴ θανατηφόρο, καὶ καταλήγει σὲ ἐγκλήματα μεγάλα καὶ ἀπαίσια.
Βλέπετε, ἀγαπητοί μου, ὅτι τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα δὲν εἶνε περιφρονητέα; Δὲν μποροῦμε νὰ τὰ περιφρονήσουμε, διότι τὰ μικρὰ γεννοῦν τὰ μεγάλα ἁμαρτήματα;

Στην Aγία Γραφή έχουμε αναστάσεις νεκρών. Oι άνθρωποι αυτοί πριν ξαναγύρισουν στον κόσμο, που βρισκόταν στην κόλαση η στον παράδεισο;


ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

author Posted by: episkopos on date Απρ 25th, 2012 | filed Filed under: ΑΠΟΡΙΕΣ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΕΣ

EPΩTHΣH: Στην Aγία Γραφή έχουμε αναστάσεις νεκρών. Oι άνθρωποι αυτοί πριν ξαναγύρισουν στον κόσμο, που βρισκόταν στην κόλαση η στον παράδεισο;

στις 3—5—1964, ΓΙΑ ΕΝΑ ΞΕΡΟΚΟΜΑΤΟ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ;


  • ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΛΟΙ;

  • ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΜΕ «ΚΟΥΣΟΥΡΙΑ» ΙΕΡΕΙΣ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΡΙΑΡΧΙΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ;

  • ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΠΑΡΑΔΙΔΟΥΝ ΤΑ ΟΧΥΡΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΞΕΡΟΚΟΜΑΤΟ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ;

  • ΠΩΣ ΜΠΗΚΕ ΤΟΣΗ ΣΑΒΟΥΡΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

  • Ο επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης στις 3—5—1964, μιλώντας για τις σκοτεινές δυνάμεις που προχώρησαν και μέσα στην Εκκλησία έλεγε·

Ο Θεός είναι τριαδικός



Από όσα είπαμε έως τώρα φαίνεται καθαρά, ότι ο Θεός, ως άπειρος και υπερτέλειος και αναλλοίωτος που είναι , είναι ένας, ένας και μόνος Θεός, διότι είναι αδύνατο να υπάρχουν δύο ή περισσότερα άπειρα και υπερτέλεια. Το ενιαίο, λοιπόν, της Θεότητας είναι βάση και αρχή όλων των περί Θεού αληθειών και διδαγμάτων

Η Ορθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία



Δύο είναι οι πηγές, από τις οποίες αντλεί τις διδασκαλίες της η Ορθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία. Η Αγία Γραφή και η Ιερή Παράδοση.

Α) Η Αγία Γραφή

Όταν λέμε «Αγία Γραφή», εννοούμε το σύνολο των βιβλίων, τα οποία γράφτηκαν από ευσεβείς άνδρες υπό την έμπνευση και καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, γι’ αυτό δε λέγονται και είναι θεόπνευστα. Η Αγία Γραφή είναι το κατ’ εξοχήν θρησκευτικό βιβλίο της ανθρωπότητας, διότι περιέχει την υπό του Θεού αποκαλυφθείσα στους ανθρώπους αλήθεια.

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ


   Η Χριστιανική Θρησκεία


Ιδρυτής της χριστιανικής θρησκείας είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής είναι ότι διδάσκει και ζητεί από τους οπαδούς της την πίστη στον Ένα και μόνο αληθινό Θεό, την Αγία Τριάδα.

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ & ΑΛΛΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ




«Ο ¶γιος Αναστάσιος, πατριάρχης Αντιοχείας, διαβεβαιώνει ότι δι’ αποκαλύψεως εγνώσθη εις αυτόν ή των δικαίων εθνικών σωτηρία. Αναφέρει δε ο ίδιος ότι ο σοφός Πλάτων εμφανίσθηκε σε κάποιον ευσεβή μοναχό, ο οποίος τον εξύβριζε για ορισμένες πλάνες του· και ενώ ο μοναχός ήταν ξυπνητός, άκουσε τον ύπατο των φιλοσόφων να τον πληροφορεί ότι δια του Ιησού Χριστού εσώθηκε, γι’ αυτό να μην αμαρτάνει υβρίζοντάς τον»

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ


 ΑΠΟ http://www.kivotoshelp.gr/                                                                                                                                                               
 Μέ αυτά πού θα πούμε παρακάτω, δεν έχουμε σκοπό να θίξουμε οποιονδήποτε άνθρωπο πού ακολουθεί διαφορετικό δόγμα ή θρήσκευμα. Απώτερος σκοπός μας είναι, μία καθαρή ενημέρωση απέναντι ανθρώπων πολύ καλύτερων, πιθανόν,  από εμάς τούς Ορθοδόξους.

Ο ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΟΣΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ



Από τη γέννηση τού Ιησού Χριστού, ως το διάταγμα τού Θεοδοσίου

Οι νεοειδωλολάτρες ισχυρίζονται ότι οι Χριστιανοί επικράτησαν διώκοντας τους Εθνικούς γι’ αυτό οι δεύτεροι εξαφανίστηκαν. Όμως με τον ίδιο τρόπο σκέψης αντίθετα οι Χριστιανοί αυξήθηκαν και κατέκτησαν τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, παρά τους διαρκείς διωγμούς που υφίσταντο για 3 συνεχείς αιώνες από τους Εθνικούς  και τους Εβραίους συνεργάτες τους, χωρίς να εξαφανιστούν.

ΕΤΟΣ

ΓΕΓΟΝΟΣ

4 π.Χ. περ.

 Γέννηση Ιησού Χριστού τού Ναζωραίου

27 μ.Χ. περ.

Έναρξη τού δημοσίου κηρύγματος τού Ιησού Χριστού.

27 μ.Χ. περ.
Η κατάσταση τής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας είναι η εξής: Πληθυσμός: 33.000.000. (50 % δούλοι). Οι Ιουδαίοι τής αυτοκρατορίας ήταν 2.300.000 (7% τού πληθυσμού τής αυτοκρατορίας), κυρίως προσύλητοι στον Ιουδαϊσμό. Ο πληθυσμός τής Παλαιστίνης, ήταν 580.000 Ιουδαίοι και 233.000 Εθνικοί

30 μ.Χ. περ..

α. Σταύρωση, ανάσταση και ανάληψη τού Χριστού. Δίνεται η εντολή Του: ((Ματθαίος, Κεφ. Κη΄ .«19 πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος» ). περ. 4.000 πιστοί στον Χριστό σε όλη την Παλαιστίνη υπήρχαν κατά τις ημέρες των εμφανίσεων τού αναστημένου Ιησού.
β. Πεντηκοστή. Μετά τη θαυματουργική επιφοίτηση τού Αγίου Πνεύματος και τα όσα είδαν, 3.000 Ιουδαίοι προσύλητοι από κάθε περιοχή τού τότε γνωστού κόσμου, βαπτίζονται Χριστιανοί, και φεύγουν μεταφέροντας τη Χριστιανική πίστη στους Ιουδαίους όλων των χωρών προέλευσής τους. (Πράξεις των Αποστόλων, Κεφ. Β΄ «41 οἱ μὲν οὖν ἀσμένως ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν, καὶ προσετέθησαν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ψυχαὶ ὡσεὶ τρισχίλιαι. 42 ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς.»). (Παλαιστίνη, Ισραήλ, Αίγυπτος, Λίβανος, Ιορδανία, Λιβύη, Συρία, Ιταλία κ.λ.π.)

34 μ.Χ. περ.

Μαρτύριο τού πρωτομάρτυρος Στεφάνου, και διωγμός στους Χριστιανούς τής Ιουδαίας από τους Εβραίους. Ο διωγμός εξαναγκάζει τους Χριστιανούς να καταφύγουν σε άλλες περιοχές, και να μεταφέρουν εκεί το Ευαγγέλιο. Πρώτοι Χριστιανοί στην Αιθιοπία από τον Αιθίοπα Ευνούχο, και στη Σαμάρεια από τον Φίλιππο. Μεταστροφή τού Σαούλ στη Χριστιανική πίστη, που ονομάζεται Παύλος.

35 μ.Χ. περ.

 Πολλαπλασιασμός των Χριστιανών στην Ιουδαία και τη Σαμάρεια (Πράξεις των Αποστόλων, ΚΕφ. Θ΄ «31 Αἱ μὲν οὖν ἐκκλησίαι καθ' ὅλης τῆς Ἰουδαίας καὶ Γαλιλαίας καὶ Σαμαρείας εἶχον εἰρήνην οἰκοδομούμεναι καὶ πορευόμεναι τῷ φόβῳ τοῦ Κυρίου καὶ τῇ παρακλήσει τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐπληθύνοντο. »). Πρώτοι Χριστιανοί στην Αρμενία.

36 - 40 μ.Χ.

Είσοδος των Εθνικών στη Χριστιανική πίστη με πρώτο τον Κορνήλιο. Ευρεία εισροή Ιταλών Ρωμαίων πολιτών από τον Πέτρο στην Καισάρεια. (Πράξεις των Αποστόλων, Κεφ. Ι΄  1-48). Χριστιανοί σε Αντιόχεια, Ελλάδα και Ρώμη.

42 μ.Χ.

Πλήθος πιστεύει στην Αλεξάνδρεια, τη Φοινίκη και την Κύπρο. (Πράξεις των Αποστόλων, Κεφ. Ια΄ «21 καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ' αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον.»).

43 μ.Χ.

Ο αριθμός των Χριστιανών στην Αντιόχεια, (με τη βοήθεια τού Παύλου και τού Βαρνάβα), είναι 500. Για πρώτη φορά ονομάζονται τότε Χριστιανοί. (Πράξεις των Αποστόλων Κεφ. Ια΄ 22 «26 ἐγένετο δὲ αὐτοὺς καὶ ἐνιαυτὸν ὅλον συναχθῆναι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν, χρηματίσαι τε πρῶτον ἐν Ἀντιοχείᾳ τοὺς μαθητὰς Χριστιανούς»).

44 μ.Χ.

Διωγμός των Χριστιανών στην Ιερουσαλήμ από τους Εβραίους, από τον βασιλιά Ηρώδη Αγρίππα τον 1ο. Αποκεφαλισμός τού Ιακώβου. Φυλάκιση και διαφυγή τού Πέτρου.

50 μ.Χ. περ.

 Ιουδαίοι και Χριστιανοί εξορίζονται από τη Ρώμη. Ο Παύλος κηρύττει σε Μακεδονία, Αχαΐα και Ασία. (Πράξεις των Αποστόλων, Κεφ. Ις΄ κ.εξ.).

52 μ.Χ.

Ο απόστολος Θωμάς κηρύττει στην Ινδία

57 μ.Χ.
 Κατάσταση τής πόλης τής Ρώμης: 3000 περ. Χριστιανοί, 5 εκκλησιασμάτων. Συνολικός πληθυσμός Ρώμης: 800.000.

60 μ.Χ. περ.

Πρώτοι Χριστιανοί στη Δαλματία και Ιλλυρικόν (Γιουγκοσλαβία).

61 μ.Χ.

Αρχή τής Κελτικής Εκκλησίας.

63 μ.Χ.

Μαρτύριο τού Μάρκου στην Βαϋκάλη κοντά στην Αλεξάνδρεια.

64 μ.Χ.

Μεγάλη πυρκαγιά τής Ρώμης. 1ος Μεγάλος διωγμός τών Χριστιανών από τον Νέρωνα. Οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος μαρτυρούν μαζί με χιλιάδες Χριστιανούς. Ο ιστορικός Τάκιτος, που γεννήθηκε γύρω στο 56 μ.Χ., λέει ότι ο Νέρων, για να βγάλει τις υποψίες από πάνω του, κατηγόρησε τους Χριστιανούς για την πυρκαγιά, τους οποίους τότε «τους κατασπάραξαν τα σκυλιά και πέθαναν» και «τους έκαιγαν ρίχνοντας τους στις φλόγες για να χρησιμεύουν ως νυχτερινός φωτισμός, όταν έσβηνε το φως τής ημέρας. Ο Νέρων πρόσφερε τους κήπους του γι’ αυτό το θέαμα». (Τα Χρονικά, Βιβλίο ΧV, παρ. 44).

66 μ.Χ.

 Αντι-Ιουδαϊκές εξεγέρσεις και οργανωμένες σφαγές Εβραίων στην Αίγυπτο. 50.000 φονεύθηκαν στην Αλεξάνδρεια, και 60.000 αλλού.

67 μ.Χ.

Ο Βεσπασιανός με 60.000 στατιώτες, καταπνίγει Ιουδαϊκή εξέγερση, και ανακαταλαμβάνει την Γαλιλαία.

69 μ.Χ.

Οι Ιουδαίοι τής διασποράς που έχουν ακούσει το Χριστιανικό ευαγγέλιο από Χριστιανούς, είναι ήδη 4.000.000.

70 μ.Χ.

Καταστροφή τής Ιερουσαλήμ από τον Τίτο με 4 λεγεώνες. 600.000 Ιουδαίοι σκοτώνονται στην Ιουδαία, 10.000 Ιουδαίοι σταυρώθηκαν, 90.000 Ιουδαίοι μεταφέρονται στη Ρώμη ως δούλοι. Οι εξ Ιουδαίων Χριστιανοί τής Ιερουσαλήμ που πρόσεξαν στην προφητεία τού Χριστού για την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ, διαφεύγουν πριν την καταστροφή και διασκορπίζονται μεταφέροντας το Ευαγγέλιο σε άλλες περιοχές. Τέλος των Ιουδαϊζόντων Χριστιανών. Το κέντρο τού Χριστιανισμού τής ανατολικής αυτοκρατορίας, είναι πια η Αντιόχεια.

70 μ.Χ.
Η κατάσταση παγκοσμίως 30 χρόνια (μία μόλις γενεά) μετά τον Χριστό είναι: Ο κόσμος έχει εκχριστιανισθεί κατά 0,1%. Έχει ακούσει το Ευαγγέλιο το 15% τού κόσμου, και οι Γραφές έχουν μεταφραστεί σε 5 γλώσσες.

71 μ.Χ.

 Κτίζεται το Κολοσσαίο στη Ρώμη. Μεγάλος αριθμός Χριστιανών ρίχνεται στα θηρία, ή μαρτυρούν αλλιώς.

80 μ.Χ. περ.

Το Ιεραποστολικό κέντρο τής Χριστιανικής πίστης μετακινείται στην Έφεσο, από τον απόστολο Ιωάννη. Φτάνουν στη Γαλλία οι πρώτοι Χριστιανοί εξ' Ιταλίας, και ο Χριστιανισμός μεταδίδεται για πρώτη φορά στην Τυνησία.

81 μ.Χ.

2ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός από τον Δομιτιανό (81-86 μ.Χ.) Αυτός βρήκε αφορμή το «φόρο τού διδράχμου», που δεν πλήρωναν οι Χριστιανοί, επειδή έπαυαν να είναι Ιουδαίοι και άρχισε σκληρό διωγμό κατά των Χριστιανών. Τότε μαρτύρησαν ο 1ος επίσκοπος Αθηνών Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης στην πυρά και ο Τιμόθεος επίσκοπος Εφέσου, μαθητής τού Αποστόλου Παύλου. Θα ακολουθήσει ο Πούπλιος.
Ήταν σύντομος διωγμός, όμως πολύ σφοδρός. Εφάρμοσε το σύστημα των προδοσίας, της καταγγελίας και της δημεύσεως της περιουσίας. Οι Χριστιανοί διωχτήκαν επειδή αρνήθηκαν να πάρουν μέρος στη λατρεία τού αυτοκράτορα. Δολοφονήθηκαν περίπου 40.000 Χριστιανοί στη Ρώμη και σε ολόκληρη την Ιταλία, ανάμεσα στους οποίους και ο Φλάβιος Κλήμης εξάδελφος τού αυτοκράτορα, ενώ η γυναίκα του Φλαβία Δομίτιλλα, εξορίσθηκε, Εξορίσθηκε τότε και ο απόστολος Ιωάννης στην Πάτμο, όπου έγραψε την Αποκάλυψη. (Πηγή: Εγκυκλοπαίδεια Χάλεϋ σελ. 959,1053,1059).

90 μ.Χ. περ.

Πρώτοι Χριστιανοί στη (σημερινή) Δυτική Γερμανία.

98 μ.Χ.

3ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός από τον Τραϊανό (98-117 μ.Χ.) Οι Χριστιανοί κατηγορήθηκαν επειδή δεν λάτρευαν τον αυτοκράτορα και δεν θυσίαζαν στους Ρωμαίους θεούς. Διήρκεσε σε όλη τη διάρκεια τής βασιλείας τού αυτοκράτορος. Διασώζεται αποκαλυπτική επιστολογραφία τού αυτοκράτορα με τον Πλίνιο, περί τού διωγμού αυτού. Εκεί ο Πλίνιος φαίνεται απογοητευμένος, επειδή στην περιοχή του οι Χριστιανοί είναι τόσοι πολλοί, που οι ειδωλολατρικοί είναι έρημοι, και μόνο μετά τους διωγμούς άρχισαν πάλι να γίνονται θυσίες.
Στους διωγμούς αυτούς μαρτύρησαν ο Συμεών, αδελφός τού Ιησού Χριστού και επίσκοπος Ιερουσαλήμ, ο οποίος σταυρώθηκε το 107 μ.Χ., και επίσης ο Ιγνάτιος, δεύτερος επίσκοπος Αντιοχείας, τον οποίο πήραν στη Ρώμη, και τον έριξαν στα θηρία. Μαρτυρούν εν Φιλλίποις μεταξύ άλλων ο Παρμενάς, ο Ζώσιμος, και το 109-110 μ.Χ. ο επίσκοπος Δυρραχίου Άστιος.

100 μ.Χ.
2 γενιές (60 έτη) μετά τον Χριστό, ο κόσμος είναι κατά 0,6% Χριστιανοί. Έχει ευαγγελισθεί κατά 28%, και οι Γραφές έχουν μεταφραστεί σε 6 γλώσσες. Ο Χριστιανισμός είναι κυρίως αστικός. Μεταφέρεται από πόλη σε πόλη μέσω των αστικών οδών.
Πρώτοι Χριστιανοί στο Μονακό, Στη Σρι Λάνκα (τότε Κεϋλόν), στη Σαουδική Αραβία, στη Ρουμανία (τότε Ρωμαϊκή επαρχία τής Δακίας), και Λατινόφωνοι πρώτοι Χριστιανοί στην Αλγερία (τότε Ρωμαϊκή επαρχία Μαυριτανίας).

115 μ.Χ.

Μαρτύριο αγίου Ιγνατίου Επισκόπου Αντιοχείας.

117 μ.Χ.

 Διωγμός τού Αδριανού (117 - 138 μ.Χ.) Δίωξε τους Χριστιανούς, όμως με μετριοπάθεια. Ο Τηλεφόρος, ποιμένας τής Εκκλησίας τής Ρώμης μαρτύρησε τότε, μαζί με πολλούς άλλους. Στις ημέρες του αυτοκράτορα αυτού, ο Χριστιανισμός δυνάμωσε πολύ, κερδίζοντας πιστούς και από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Επί Αδριανού 125-126 μ.Χ. διατυπώνεται η πρώτη απολογία του Κοδράτου και του Αριστείδη. Από τους διωγμούς παραλίγο να διαλυθεί η Χριστιανική παροικία στην Αθήνα αλλά αποσοβήθηκε με τους λόγους και την εμψύχωση από τον Κοδράτο.

132 μ.Χ.

 Δεύτερη Ιουδαϊκή εξέγερση υπό τον Βάρ. Κοκέβα. Δεύτερη καταστροφή τής Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους. Όλος σχεδόν ο πληθυσμός τής Παλαιστίνης πέθανε ή διέφυγε.

136 μ.Χ.

Ο Ανδριανός επανιδρύει την Ιερουσαλήμ. Στη θέση τού Ναού τής Ιερουσαλήμ ανηγέρθει ναός τού Δία.

138 μ.Χ.

 Διωγμός τού Αντωνίου Πίου (138-161 μ.Χ.) Ο αυτοκράτορας αυτός, αν και δεν δίωξε ειδικά τους Χριστιανούς, είχε μανία με την επιβολή των νόμων, με πολλούς από τους οποίους δεν ήταν δυνατόν να συμμορφωθούν οι Χριστιανοί, και έτσι στις ημέρες του μαρτύρησαν έμμεσα αρκετοί Χριστιανοί, μεταξύ των οποίων και ο Πολύκαρπος, η περιγραφή τού μαρτυρίου τού οποίου διασώζεται στο ομώνυμο πρωτοχριστιανικό βιβλίο: (Μαρτύριον Πολυκάρπου). Σταματούν τότε οι διωγμοί σε Λάρισα, Θεσσαλονίκη και Αθήνα.

150 μ.Χ. περ.

 Πρώτοι Χριστιανοί στην Αγχίαλο και Δεβελτόν κατά μήκος τής Μαύρης Θάλασσας. Πρώτοι Ρωμαίοι Χριστιανοί στην Πορτογαλία.

156 μ.Χ.

Θάνατος τού Πολυκάρπου, επισκόπου Σμύρνης δια πασσαλώσεως.

161 μ.Χ.

4ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός επί Μάρκου Αυρηλίου (161 - 180 μ.Χ.) Οι σκληρότεροι διωγμοί από την εποχή τού Νέρωνα ως τότε. Όπως ο Ανδριανός, θεώρησε και αυτός πολιτική ανάγκη την υποστήριξη τής επίσημης θρησκείας τής αυτοκρατορίας. Με μεγάλη σκληρότητα αποκεφάλισε και έριξε στα θηρία πολλές χιλιάδες Χριστιανούς, ανάμεσα στους οποίους τον γνωστό πρωτοχριστιανό συγγραφέα Ιουστίνο τον Μάρτυρα. Τη θηριωδία του τη γνώρισε ιδιαίτερα η Νότια Γαλατία. Υπέβαλε τα θύματά του σε απίστευτα βασανιστήρια. Μια Χριστιανή δούλη, ο Βλαντίνα, ενώ την βασάνιζαν από το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα, δεν έκανε τίποτα άλλο από το να λέει: "Είμαι Χριστιανή. Κανείς από εμάς δεν έκανε τίποτα κακό". Τα χρόνια αυτά βασανίσθηκε και αποκεφαλίσθηκε η Αγία Παρασκευή. Ο Μάρκος Αυρήλιος  επισκέπτεται την Ελλάδα και δημιουργούνται θύματα από τους διωγμούς. Την συνέχεια των διωγμών αναλαμβάνει ο υιός του Κόμοδος.

174 μ.Χ.

 Πρώτοι Χριστιανοί στην Αυστρία.

180 μ.Χ.

Χριστιανοί υπάρχουν πλέον σε όλες τις επαρχίες τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και στη Μεσοποταμία. Ο Πάνταινος ιδρύει σχολή εκπαίδευσης ιεραποστόλων στην Αλεξάνδρεια τής Αιγύπτου. Εννέα χρόνια αργότερα, έχουμε αναφορά από την Ινδία για Χριστιανούς που προέκυψαν από την ιεραποστολική αυτή σχολή.

190 μ.Χ.

 Εκτεταμένη μεταστροφή προς τον Χριστιανισμό στη Βόρεια Αφρική, κατά τεραστίους αριθμούς.

193 μ.Χ.

5ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός, επί Σεπτιμίου Σεβίρου. (193-211 μ.Χ.) Την εποχή τού Σεβήρου ανανεώθηκε ένας νόμος το 202, που δεν επέτρεπε τον προσηλυτισμό.
Ο διωγμός αυτός υπήρξε πολύ δριμύς, αλλά όχι γενικός. Περισσότερο υπέφεραν η Αίγυπτος η Γαλατία και η Βόρεια Αφρική. Στην Αλεξάνδρεια έκαιγαν στη φωτιά, σταύρωναν ή αποκεφάλιζαν καθημερινά πολλούς μάρτυρες, ανάμεσα στους οποίους και ο Λεωνίδας, ο πατέρας τού Ωριγένη και ο Ειρηναίος, επίσκοπος τού Λουγδούνου (σημερινής Λυών τής Γαλλίας) και η Αγία Περπέτουα στην Καρχηδόνα, μια αριστοκράτισσα με την πιστή δούλη της, την Φελίσιτα, τις οποίες τις κομμάτιασαν τα θηρία. Κράτησε από το 202 ως το 211.

197 μ.Χ.

Ο Τερτυλιανός γράφει: «Το αίμα των μαρτύρων εχύθη» και «Δεν υπάρχει πράγματι έθνος που να μην είναι Χριστιανικόν».

200 μ.Χ.
Η κατάσταση Παγκοσμίως 6 γενιές (160 έτη) μετά τον Χριστό: Ο κόσμος είναι κατά 3,4% Χριστιανοί. Ευαγγελισμένος 32%.Οι Γραφές μεταφρασμένες σε 7 γλώσσες.

200 μ.Χ.

Διωγμοί στην Αίγυπτο, με χιλιάδες Χριστιανούς μάρτυρες. Πρώτοι Χριστιανοί στην Ελβετία (καλούμενη τότε Ρωμαϊκή επαρχία τής Ραιτίας). Πρώτοι Χριστιανοί στη Σαχάρα και στο Βέλγιο.
Η Έδεσσα (σήμερα Ούρφα) γίνεται η πρώτη πόλις - κράτος που όρισε τον Χριστιανισμό επίσημη κρατική θρησκεία.

205 μ.Χ. περ.

 Ο Κλήμης Αλεξανδρείας γράφει: «Σύμπας ο κόσμος, μετά τών Αθηνών και τής Ελλάδος, (έχει) ήδη καταστεί κυριαρχία τού Λόγου».

210 μ.Χ. περ.

Πρώτοι Χριστιανοί στο Κατάρ (τότε Περσική επαρχία τού Μπέϊτ Κατράγυε). (Πρώτα τεκμήρια από το 224 μ.Χ.).

225 μ.Χ.

 Πάνω από 20 Ασσυριακές επισκοπές τής Εκκλησίας στην περιοχή τού Τίγρη και τού Ευφράτη στην Κασπία Θάλασσα και στο Μπαχρέιν.

235 μ.Χ.

6ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός επί Μαξιμίνου. (235-238 μ.Χ.) Στους διωγμούς αυτούς, κυνηγήθηκαν και θανατώθηκαν ιδιαίτερα οι ηγέτες των Χριστιανών. Ο Ωριγένης γλίτωσε κρυβόμενος.

240 μ.Χ. περ.

Γρηγόριος ο Θαυματουργός γίνεται επίσκοπος Πόντου, μιας κατά πλειοψηφία ειδωλολατρικής περιοχής. Αρχίζει μαζική κίνησης προς τον Χριστιανισμό. Το 95% απ’ αυτούς, μεταστράφηκαν προς τον Χριστό ως τον θάνατό του το 270 μ.Χ.

249 μ.Χ.

7ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός επί στρατιωτικού ηγεμόνος Δεκίου. Συστηματική κρατική απόπειρα καταστροφής τού Χριστιανισμού (249-251 μ.Χ.) Αποφάσισε να εξοντώσει τον Χριστιανισμό. Θεωρούσε τους Χριστιανούς αιτία τού ξεπεσμού τής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τότε συνελάμβαναν και βασάνιζαν κυρίως τον κλήρο και τους Επισκόπους. Ο διωγμός του απλώθηκε σε όλη την έκταση τής αυτοκρατορίας, και ήταν πολύ σφοδρός. Πλήθη ολόκληρα Χριστιανών, θανατώθηκαν με τα πιο σκληρά βασανιστήρια στη Ρώμη, στη Βόρεια Αφρική, στην Αίγυπτο και στη Μικρά Ασία. Ο Κυπριανός γράφει ότι «ολόκληρος ο κόσμος ερημώθηκε». Ο διωγμός κράτησε σε όλη τη διάρκεια τής βασιλείας του. Μεταξύ των Αθηναίων θανατώνονται ο Ηράκλειος, ο Παυλίνος και ο Βενέδημος. Στην Κόρινθο μαρτυρικό θάνατο έχει ο Κυπριανός Παύλος.
Στους διωγμούς θανατώθηκαν πάρα πολλές γυναίκες και η Αγία Χάρισσα στην δε Αθήνα ο επίσκοπος Λεωνίδας που τον κρέμασαν αφού τον βασάνισαν. Του έφτιαξαν αργότερα βασιλική «Μαρτύριον» στον Ιλισό που ανακαλύφθηκε από τις ανασκαφές. Το ίδιο συμβαίνει στην Κρήτη (Κύριλλος 84 ετών και Θεόδουλος, Σατουρνίνος, Εύπορος, Γελάσιος, Ευνίκιος, Αγαθόπους, Ζωτικός, Κλεομένης, Βασιλείδης και Ευάρεστος) Χίο (Άγιος Ισίδωρος), Κόρινθο (13 μάρτυρες), Θεσσαλονίκη (Ελκιονίς μνήμη 28 Μαΐου).

250 μ.Χ.

Υπάρχουν πάνω από 100 επισκοπές στη Νότια Ιταλία. Πρώτοι Χριστιανοί στην τότε επαρχία τής Παννονίας (Ουγγαρία) και στο Λουξεμβούργο. Εκκλησία ιδρύεται στη Χερσώνα (Σεβαστούπολη), Κριμέα και Ουκρανία. Πρώτοι Χριστιανοί με μία επισκοπή στο Μπαχρέϊν.

251 μ.Χ.
Κατάσταση πόλης τής Ρώμης: 30.000 Χριστιανοί, σε 1.000.000 ειδωλολάτρες (3% τού πληθυσμού της) με 46 πρεσβυτέρους 7 διακόνους, 42 νεωκόρους, 52 εξορκιστές, 1500 χήρες και ενδεή πρόσωπα. Οι Χριστιανοί αντέχουν και συνεχίζουν να αυξάνουν.

252 μ.Χ.

 Καταστροφική επιδημία πανώλης προσβάλλει τον κόσμο τής Μεσογείου, σκοτώνει το 25% τού συνολικού πληθυσμού τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέσα σε 20 έτη, ενώ πεθαίνει το 50% τού πληθυσμού τής Αλεξάνδρειας. Στην Καρχηδόνα ο επίσκοπος Κυπριανός οργανώνει ιατρική βοήθεια.

235 μ.Χ.

 8ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός επί Βαλεριανού. (253-260 μ.Χ.) Δριμύτερος διωγμός από τον προηγούμενο τού Δεκίου. Κράτησε από το 257 ως το 259 μ.Χ.. Θανάτωσε πολύ κόσμο, μεταξύ των οποίων και τον Κυπριανό, επίσκοπο Καρχηδόνας.

260 μ.Χ.
Οι Χριστιανοί τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ανέρχονται πλέον σε 40% και αυξάνονται ταχύτατα.

270 μ.Χ.

Κτίζονται οι πρώτες Βασιλικές (τετράγωνοι Χριστιανικοί ναοί). 9ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός επί Αυρηλιανού. (270-275 μ.Χ.)

287 μ.Χ.

Μαζικές προσχωρήσεις στη Χριστιανική πίστη στην Αρμενία, επί Γρηγορίου τού Φωτιστού. Ο Χριστιανισμός διακυρήσσεται εκεί επίσημη κρατική θρησκεία.

295 μ.Χ.

 Ο Δαυϊδ Βάρσα ευαγγελίζεται στην Ινδία.

300 μ.Χ.
Η κατάστασις παγκοσμίως 9 γενιές μετά τον Χριστό: Ο κόσμος είναι 4,4% Χριστιανοί, και 35% ευαγγελισμένος. Οι Γραφές μεταφράσθηκαν σε 10 γλώσσες. Οι περιοχές τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την ισχυρότερη Χριστιανική ανάπτυξη, είναι: Συρία, Μικρά Ασία, Αίγυπτος, Β. Αφρική, Ρώμη και Λυών, με τη μεγαλύτερη αριθμητική δύναμη στην Ανατολή. Δεν υπάρχει περιοχή τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που να μην έχει ακούσει για τον Χριστό. Στην Ιταλία οι επισκοπές είναι πάνω από 200.
Στη Γεωργία υπάρχει ιεραποστολική δραστηριότητα. Στο Αφγανιστάν (τότε Κορασάν) πρώτοι Χριστιανοί.

303 μ.Χ.

10ος και τελευταίος μεγάλος αυτοκρατορικός Ρωμαϊκός διωγμός, επί Διοκλητιανού, με την παρακίνηση τού καίσαρα Γαλέριου. Διατάχθηκε καταστροφή όλων των Εκκλησιαστικών κτιρίων και Γραφών. Περίπου 500.000 Χριστιανοί εκτελέστηκαν σε 9 χρόνια συστηματικών σφαγών. (284-305 μ.Χ.)
Ο χειρότερος από όλους τους άλλους διωγμούς, ο πιο δρυμύς και καταστροφικός και καθολικός σε όλη την έκταση τής αυτοκρατορίας. Επί 9 χρόνια τα όργανα τού αυτοκράτορα κυνηγούσαν τους Χριστιανούς στα δάση και τις σπηλιές, για να τους κάψουν ή να τους ρίξουν στα θηρία, και να τους κάνουν κάθε είδους βασανιστήριο που επινοούσε η ειδωλολατρική θηριωδία. Στη Μ. Ασία υπολογίζεται ότι θανατώθηκαν 15.000 Χριστιανοί, στην Αίγυπτο 140.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Όμως οι Χριστιανοί άντεξαν και πάλι. Ο Διοκλητιανός αλλά και ο ίδιος ο Γαλέριος, διαπίστωσαν ότι δεν μπορούν να νικήσουν τον Χριστιανισμό, και έτσι το 311 μ.Χ. παραχώρησε ο ίδιος ανεξιθρησκία.
Επί Διοκλητιανού το 303 θανατώνεται και ο Άγιος Δημήτριος, στην Παλαιστίνη ο Άγιος Γεώργιος, στην Αίγυπτο η Αγία Αικατερίνη. Επί Γαλέριου έγινε μεγάλη σφαγή Χριστιανών στην Κόρινθο όπου και αναγνώστηκαν τα εξής ονόματα (Μύρων, Βικτωρίνος, Βίκτωρ, Νικηφόρος, Κλαυδιανός, Σαραπίων, Παπίας, Κοδράτος, Κορίνθιοι) και γύρω από την Κόρινθο (Κυπριανός, Διονύσιος, Άνεκτος, Παύλος, Κρίσκης, Λεωνίδας, Ειρήνη, Αδριανός). Στην Νίκαια μαρτυρούν οι εκ Θεσσαλονίκης Αγάπη, Χιονία και Ειρήνη. Στην Θεσσαλονίκη Ματρώνα, Αλέξανδρος, Ανυσία, Αγαθόπους διάκονος, Θεόδουλος αναγνώστης, Φλωρέντιος, Ταυρίων. Στην Κέρκυρα κάηκαν ζωντανοί οι μάρτυρες Ζήνων, Ευσέβιος, Νέων και Βιτάλιος.

310 μ.Χ. περ.

 Η Γαλατία είναι ακόμα κατά 70% ειδωλολατρική

313 μ.Χ.

 Ο Μέγας Κωνσταντίνος εκδίδει Διάταγμα Ανοχής, που νομιμοποιεί τον Χριστιανισμό σε όλη την αυτοκρατορία.

319 μ.Χ.

Οι ειδωλολατρικές θυσίες απαγορεύονται σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

330 μ.Χ.
 Η κατάσταση Παγκοσμίως 10 γενιές μετά τον Χριστό είναι: 12% τού παγκοσμίου πληθυσμού Χριστιανοί, και ο κόσμος έχει ευαγγελισθεί 36%. Οι Γραφές είναι μεταφρασμένες σε 10 γλώσσες. Μεταφορά τής πρωτεύουσας τής αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη.

339 μ.Χ.

Βαρύς διωγμός των Χριστιανών στην Περσία μέχρι το 379 μ.Χ.
Διακεκομμένος και έντονος διωγμός υπό των Σασανιδών ηγεμόνων μέχρι το 640 μ.Χ. όταν κατακτήθηκε από το Ισλάμ.

340 μ.Χ. περ.

Οι επισκοπές γίνονται 100 στην Αίγυπτο.

345 μ.Χ.

Διωγμός στην Ανατολική Συρία.

350 μ.Χ. περ.

Με τη διάσπαση τού βασιλείου της Μερόης κατά τα επόμενα 100 χρόνια, τα 3 διάδοχα κράτη της καθίστανται επισήμως Χριστιανικά. Οι πρώτοι Χριστιανοί (μοναχοί από την Κρήτη) εγκαθίστανται στην Ιρλανδία.

361 μ.Χ.

Ο Ιουλιανός ο αποστάτης κάνει μια τελευταία απόπειρα αναβίωσης τής ειδωλολατρικής θρησκείας στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

378 μ.Χ.

 Ο Ιερώνυμος γράφει: «Από Ινδίας μέχρι Βρετανίας, όλα τα έθνη αντηχούν τον θάνατον και την ανάστασιν τού Χριστού» (Isaiam Cliv, Epistol. XIII Ad Paulinum). Υπολογίζει από τα στοιχεία που έχει, ότι 1.900.000 Χριστιανοί έχουν μαρτυρήσει από το 30 μ.Χ.

380 μ.Χ.

 Πόλις τής Αντιοχείας: Σε πληθυσμό 500.000 το 50% είναι Χριστιανοί, και αυξάνουν ταχέως. Ο αυτοκράτωρ τής Ανατολής Θεοδόσιος, καθιστά τον Χριστιανισμό θρησκεία τού κράτους και διατάσσει όλοι οι υπήκοοι τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας να γίνουν Χριστιανοί.

395 μ.Χ.

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διαιρείται οριστικά. Η Δυτική κυβερνάται από τη Ρώμη (που λεηλατήθηκε το 410, το 455 και το 476), ενώ η Ανατολική από την Κωνσταντινούπολη.

400 μ.Χ.
Η κατάσταση παγκοσμίως 12 γενεές μετά τον Χριστό: Ο κόσμος είναι 17,1% Χριστιανοί, και ευαγγελισμένος κατά 39%. Οι γραφές μεταφράσθηκαν σε 11 γλώσσες.
Μερικά εκατομμύρια Χριστιανοί είναι γνωστό ότι ετάφησαν σε κατακόμβες κοντά στη Ρώμη, επί 3 αιώνες πριν από τη χρονολογία αυτή. Οι τάφοι τών Χριστιανών που κρύβουν οι κατακόμβες τής Ρώμης, υπολογίζονται από 2 ως 7 εκατομμύρια, και έχουν βρεθεί πρισσότερες από 4000 επιγραφές που ανήκουν στην περίοδο από τον Τιβέριο ως τον Κωνσταντίνο. (Πηγή: Εγκυκλοπαίδεια τού Χάλεϋ σελ. 1061).
8.000 Έλληνες Χριστιανοί βρήκαν ταφή στις Κατακόμβες τής Μήλου κατά τους πρώτους 3 μ.Χ. αιώνες. Αυτό είναι ενδεικτικό στοιχείο της εξάπλωσης και αποδοχής του Χριστιανισμού και την αυτοκρατορική αποδοχή και υποστήριξη της νέας θρησκείας. Ο πληθυσμός της Μήλου τα πρώτα 100 μ.Χ. χρόνια ανέρχονταν σε 20.000 ψυχές (Ρωμαίοι , Έλληνες , Εβραίοι και δούλοι).
Πρώτοι Χριστιανοί στη Ρωμαϊκή επαρχία τής Μαυριτανίας.

409 μ.Χ.

Αρειανοί Βησιγότθοι εισβάλλουν στην Ιβηρική χερσόνησο.

410 μ.Χ.

Πτώσις τής Ρώμης στον Αλάριχο και τους Βησιγότθους.

438 μ.Χ.

 Θεοδωσιανός Κώδιξ, που κωδικοποιεί τη Ρωμ. Νομοθεσία. Και απαγορεύει εκφοβιστικά (και όχι πρακτικά) την ειδωλολατρική θρησκεία.
 
Στα παραπάνω χρονολογικά γεγονότα, είναι εμφανές, ότι οι Χριστιανοί επί 3 αιώνες διαρκών διωγμών, κατάφεραν να αυξηθούν και να κατακτήσουν πνευματικά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Όταν ο Θεοδόσιος άρχισε να απαγορεύει την εθνική λατρεία ΓΙΑ ΠΟΛΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, αλλά και για να διασώσει την αρχαία τέχνη από φανατικούς ψευτοχριστιανούς, ήδη οι Χριστιανοί ήταν πλειονότητα. Από το 260 μ.Χ. οι Χριστιανοί αποτελούσαν το 40% τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και μόνο οι αμόρφωτοι κάτοικοι τής υπαίθρου είχαν παραμείνει Παγανιστές, προσκολλημένοι στην ειδωλολατρία. Βεβαίως ο Θεοδόσιος διευκόλυνε τους Χριστιανούς με τα διατάγματά του να επιβληθούν απόλυτα, όμως απλώς επιτάχυνε κάτι που ούτως ή άλλως θα συνέβαινε. Οι κάτοικοι τής αυτοκρατορίας, με τη θέλησή τους και παρά τους διαρκείς διωγμούς τριών αιώνων που υφίσταντο από ειδωλολάτρες αυτοκράτορες αλλά και από οχλοκρατικές ενέργειες, δέχθηκαν το ευαγγέλιο τής σωτηρίας τού Ιησού Χριστού, και εξαπλώθηκαν σε όλη την αυτοκρατορία.
Κάθε προσπάθεια να αποδοθεί η επικράτηση τού Χριστιανισμού σε δήθεν διωγμούς ειδωλολατρών, είναι ανιστόρητη και φτηνή δικαιολογία. «Φωνάζει ο κλέφτης να φοβάται ο νοικοκύρης»

Βιβλιογραφία
Τα στοιχεία τού χρονολογικού αυτού πίνακα, λήφθηκαν κυρίως από το 2ο μερος τής Παγκόσμιας Χριστιανικής Εγκυκλοπαίδειας, όπως δημοσιεύθηκε από την αδελφότητα τής Ορθόδοξης Εξωτερικής Ιεραποστολής. Θεσσαλονίκη 1990. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης οι εγκυκλοπαίδειες: Σύγχρονη Σχολική εγκυκλοπαίδεια. Εκδόσεις Πιπέρη Σωτήρα σελ. 188. Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη Τόμος 7 σελ. 155.
Μεταγραφή Ν.Μ.

 


Η ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ




Η θρησκεία στην Ελλάδα είχε καταπέσει. Οι εκλεκτοί φιλόσοφοι, οι νέοι πυθαγόρειοι και οι νέοι πλατωνικοί έχουν αναλάβει να υποστηρίξουν την θρησκεία με την φιλοσοφία μετατρέποντάς την τελευταία σε θεολογία προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τους μύθους σε σύμβολα υψηλών αξιών. Αλλά επειδή στηρίζονταν σε βιβλία, αυτή η αναζωογόνηση ήταν ξένη προς το λαό και γι‘ αυτό και υπάρχει μια στροφή προς ανατολάς για νέους θεούς και ιδέες με συνέπεια να μεγαλώσει η σύγχυση.

ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΓΙΝΕ ΘΡΗΣΚΕΙΑ



ΤΙ ΛΕΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ



(Πηγή Φώτο: Περιοδικό Discovery and Science, τεύχος 9, σσ. 87, 89)

Γύρω στο 30 μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ εκτελείται από τους Ρωμαίους ένας ταραξίας, φερόμενος ως βασιλιάς των Ιουδαίων, ένας φτωχός και άσημος προφήτης και πρακτικός θεραπευτής από τη Γαλιλαία. Από τους δώδεκα μαθητές του, ο ένας τον προδίδει, ο άλλος τον αρνείται τρεις φορές και οι υπόλοιποι το βάζουν στα πόδια. Το θάνατο του στο σταυρό παρακολουθούν μόνο μερικές γυναίκες - από μακριά.

ΒΙΒΛΟΣ ΝΗΣΤΕΙΑ


 

ΒΙΒΛΟΣ


Ο Μωσαϊκός νόμος επιβάλλει στους Ιουδαίους μία μόνη δημοσία τακτή νηστεία, την κατά την ημέρα του Εξιλασμού (Λευΐτ. 16,29. 23, 27) προς ένδειξη ταπεινώσεως (Λευϊτ. 16, 31). Μετά όμως την αιχμαλωσία εισήχθησαν παρά στους Ιουδαίους και άλλες τακτές νηστείες και δη κατά τον τέταρτο, πέμπτο, έβδομο και δέκατο μήνα (Ζαχ. 8,19) προς ανάμνηση μεγάλων εθνικών συμφορών.

ΝΗΣΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ


Κατά τους νεότερους χρόνους.

Της Δυτικής Εκκλησίας οι νηστείες είναι ελαφρότερες των της Ανατολικής, μη περιλαμβάνουσες το γάλα, τα αυγά, το βούτυρο και τα ψάρια, απαγορεύουν δε ουσιωδώς το κρέας μόνο. Οι κατά τύπους καθολικοί επίσκοποι έχουν το δικαίωμα ρυθμίσεως των νηστειών, ούτως ώστε κατά περίπτωση δεν επιτρέπεται κατά αυτές η χρήση κρέατος μόνον την Παρασκευή, αλλού δε απαγορεύεται το κρέας κατά κάθε Τετάρτη και Παρασκευή κτλ. Γίνεται δε στη Δυτική Εκκλησία διάκριση μεταξύ νηστείας (Jeune) και αποχής (από του κρέατος, abstinence) και των λιπωδών τροφών κατά μερικές ημέρες, π.χ. τις Παρασκευές κατά τις διαφόρους νηστείας.

Η ΝΗΣΤΕΙΑ



ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑ

 


Η νηστεία


Η νηστεία, η αποχή από της τροφής είτε εκούσια είτε ακούσια, ασιτία: «βρομούν τα χνότα του από την νήστεια»· ως τιμωρία συνήθως σχολική: «τον έβαλε ο δάσκαλος νηστεία»· η άποψη από φαγητών μη επιτρεπόμενων υπό της θρησκείας καθ’ ορισμένες μέρες: «η νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας», «νηστεία και προσευχή», «κόπηκαν τα γόνατά μου από την νηστεία» (υπό την σημασία αυτή λέγεται πάντοτε τρισύλλαβα)· αρχ. στους Αθηναίους, η τρίτη μέρα των Θεσμοφορίων: «νηστείαν ἄγω»

Η θεραπεία των παθών ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ.....



Οι εντολές είναι η θεραπεία των παθών. Π.χ. Στο πάθος του μίσους να βάλεις την αγάπη. Στο πάθος της υπερηφανείας να βάλεις το έμπλαστρο της ταπεινοφροσύνης. Στο πάθος του θυμού, βάλε την πραότητα. Να επιθέτουμε τις αντίθετες αρετές.

Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ


ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ



Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

«Νεκρώσατε ουν τά μέήη υμών τά έπί τη$ γη$, πορνείαν, άκαθαρσίαν, πάθοε». Ό Απόστολος Παύλος μάς μιλάει στο σημερινό ανάγνωσμα για τα διάφορα πάθη μας. Ας δούμε τι σημαίνει πάθος. Θα πάρουμε για διδάσκαλο τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη.

ΠΑΘΟΣ ΡΗΤΟΡΙΚΗΣ


 

Ρητορική

Δια των παθών επιδιώκει ο ρήτορας να συγκινήσει τον ακροατή. Ο Αριστοτέλης θεωρεί για κάθε πάθος τρία πράγματα, π.χ. περί οργής πως διακείμενοι οργιζόμαστε, κατά ποίων οργιζόμαστε και γιατί οργιζόμαστε. Εξετάζει έτσι την οργή, την πραότητα, την φιλία, την έχθρα και το μίσος, την φόβο, το θάρρος, την αισχύνη και την αναισχυντία, την χάρη, το έλεος, την νέμεση, τον φθόνο και τον ζήλο. Ο δε Κικέρωνας διαλαμβάνει περί ευνοίας, μίσους, οργής, φθόνους, ελέους, ελπίδας, χαράς, φόβου και λύπης. Κατά τον Κοϊντιλιανό τα πάθη είναι ψυχή και ζωή της ρητορείας.  Πρέπει δεν να κινούνται αυτά εις υποθέσεις δεκτικές παθών, αφού οι ακροατές προδιατέθηκαν δεόντως ίνα συγκινηθούν ή δεν είναι αλλιώτικα προκατειλημμένοι· ο Κικέρωνας λέει σχετικά: εξετάζω πρώτα την υπόθεση εάν επιδέχεται μεγάλες τέτοιες κινήσεις· διότι δεν πρέπει να ρίπτονται οι κεραυνοί της ρητορίας σε ασήμαντες υποθέσεις ή όταν οι ακροατές είναι τόσο προκατειλημμένοι, ώστε αδύνατον να καμφθούν (De Orat. II, 21 205), κινούνται δε τα πάθη, εάν πρώτον αυτός ο ρήτορας συγκινείται αληθινά «τὸ μέγα μυστήριον τοῦ κινεῖν ἄλλους εἰς πάθη εἶναι τὸ νὰ συγκινήσῃ τις ἑαυτὸν» (Κοϊντιλιανός). Επί πλέον ο ρήτορας πρέπει κατά βάθος να γνωρίζει τις διαθέσεις των ακροατών, των οποίων τα πάθη πρέπει να κινήσει· διότι διαφορετικά όχι μόνο δεν παράγει πάθος, αλλά επιφέρει ενίοτε και ψυχρότητα. Οι δε ιδιάζουσες δεξιότητες του ρήτορα προς το κινείν τα πάθει είναι: α) ευαισθησία, ίνα ούτως παθαίνεται β) φαντασία, ίνα εις τους ακροατές παριστάνει ζωερά το αισθανόμενο γ) κρίση ή διάκριση, ίνα ευκαίρως μεταχειρίζεται το παρά των δύο άλλων ιδιοτήτων χορηγούμενα. Η γλώσσα των παθών ούτε πολύ αφηρημένη είναι, ούτε πολύ κεκοσμημένη, ούτε υπέρ το δέον γνωμολογική, ουδέ πομπώδης και επιδεικτική, δεν πρέπει δηλαδή να είναι γλώσσα ατάραχου και σκεπτόμενου· διότι ο παθαινόμενος δεν σκέπτεται, αλλά αισθάνεται, ήτοι συγκινείται. Εις τα προοίμια γίνεται κίνηση τις των παθών ως και εις τα άλλα μέρη του λόγου, όπου ο ρήτορας αναφέρει κάτι λυπηρό, ή οργής ή άλλου τινός πάθους διεργετικό· κυρίως όμως εις τους επίλογους επιφυλάσσεται όλη η παθητική δύναμη. Διότι βρίσκει και το πνεύμα καταπεπεισμένο και την καρδιά προδιατεθειμένη, αναφλέγει τα πάθη, εκβάλλει από το μέσον κάθε ενάντιον και φέρει τον ακροατή εις την τελευταία απόφαση.
Πηγή: Δημάρατος Ι.Φ. Δημοσιογράφος, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Ιθ΄, σελ. 376

Βίντεο: Μέγεθος: 77Kb - Διάρκεια: 33΄΄ Λόγος του Αδόλφου Χίτλερ προς την ναζιστική Νεολαία: Εμείς θέλουμε να είμαστε ένας λαός, και θέλουμε εσείς να γίνεται εκείνος ο λαός. Δεν θέλουμε άλλο κατηγορίες και κάστες. Θέλουμε ένα ράιχ και σεις πρέπει να διαπαιδαγωγηθείτε γι’ αυτό. Θέλουμε ένα λαό υπάκουο και σεις πρέπει να συνηθίσετε στην υπακοή(Πηγή: Il Trionfo della Volonta, Leni Rienfenstahl, Edizione italiana a cura di Nicola Caracciolo, Realizzazione: Istituto Luce, L’ Espresso Cinema, Collezione Riefenstahl)

Αγοράκια της Ναζιστικής Νεολαίας σε συγκέντρωση της τελευταίας, ακούν τον Φύρερ τους, ο οποίος με μια διδασκαλική ρητορική πλύση εγκεφάλου, μετέτρεψε την τρυφερότητα και αγαθότητα τους, σε μια άνευ προηγουμένου βιομηχανικού είδους (βλ. κρεματόρια) μηχανή παραγωγής δολοφονίας, εξαδραπονδισμού και φυλετικής ανωτερότητας, δια μέσω της εξόντωσης της αντίπαλης φυλής. Βεβαίως ο ναζισμός απέτυχε, με συνέπεια η απόδειξη της ανωτερότητας να τίθεται εύλογα σε αυστηρή κριτική τόσο από το αποτέλεσμα όσο και από τις μεθόδους απόδειξης της ανωτερότητας [εξόντωση του αντιπάλου]. Κατά απίστευτο τρόπο, σήμερα, εν έτι 2004 στην Ελλάδα, αρτηριοσκληρωτικοί παγανιστικοί δεινόσαυροι της ιστορίας, επιθυμούν να αποδείξουν το αντίθετο. Με ποιες άραγε ιστορικές ή επιστημονικές αποδείξεις; (Πηγή Φώτο: Il Trionfo della Volonta, Leni Rienfenstahl, Edizione iataliana a cura di Nicola Caracciolo, Realizzazione: Istituto Luce, L’ Espresso Cinema, Collezione Riefenstahl)

«Ρητορικὴν μὲν γὰρ ἐπ’ ἀδικίᾳ καὶ συκοφαντίᾳ συνεστήσασθε, μισθοῦ πιπράσκοντες τῶν λόγων ὑμῶν τὸ αὐτεξούσιον καὶ πολλάκις τὸ νῦν δίκαιο αὗθις οὐκ ἀγαθὸν παριστῶντες· ποιητικὴν δὲ. μάχας ἵνα συντάσσητε θεῶν καὶ ἔρωτας καὶ ψυχῆς διαφορὰν.»
(Μτφρ: Πράγματι την μεν ρητορική συνεστήσατε δι’ αδικίαν και συκοφαντίαν, πωλούντες με χρήματα το αυτεξούσιον των λόγων σας και πολλάκις παριστώντες το εκάστοτε δίκαιον ως μη αγαθόν· την δεν ποιητικήν, δια να περιγράφετε μάχες και έρωτες θεών και διαφθοράν ψυχής)(Πηγή: Τατιανού Προς Έλληνας, Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας, Απολογητές 2, Τατιανός και Αθηναγόρας, Πατερικές εκδόσεις Γρηγόριος ο Παλαμάς, Πρόλογος: Ελληνικά και βαρβαρικά επιτεύγματα 1β, Θεσσαλονίκη 1986,  σσ. 30 - 31)

ΤΑ ΠΑΘΗ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ



ΤΑ ΠΑΘΗ


Πάθος, -ους (το)· το αποτέλεσμα του πάσχειν, κάθε πάθηση του οργανισμού, νόσος χρονία, δυσίατος: «έχει πάθος», άλλως «είναι παθιασμένος»· || αφροδίσιον νόσημα, μόνον πληθυντ. : «πήρε πάθη», «είναι γεμάτος πάθη»· || καθ΄λου, πάθημα, συμφορά, περιπέτεια: «τα πάθη μου τελειωμό δεν έχουν»

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΙΛΟΥΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ?


Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ & ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ


Πολλοί έχουν αναρωτηθεί αν ο Χριστός ομιλούσε Ελληνικά. Το ερώτημα αυτό είναι παράλογο να τίθεται διότι ο Ιησούς Χριστός ήτο ο ενσαρκωμένος Θεός και γι’ αυτό με την άκτιστη ιδιότητα του αυτή, όχι μόνο μπορούσε να μιλήσει οποιαδήποτε γλώσσα αλλά μπορούσε και να καταλάβει τι γίνεται μέσα σε κάθε άνθρωπο διαβάζοντας ακόμη και τους συλλογισμούς του:

«Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Α Ν Ε Σ Τ Η Ε Κ Ν Ε Κ Ρ Ω Ν, ΘΑΝΑΤΩ ΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΤΗΣΑΣ»



Ο Χριστός έφερε κάτι καινούργιο στον κόσμο και το οποίο είναι για όλους. Αυτό το καινούργιο βρίσκεται μέσα στην φράση:



«Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ  Α Ν Ε Σ Τ Η  Ε Κ  Ν Ε Κ Ρ Ω Ν,

 ΘΑΝΑΤΩ ΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΤΗΣΑΣ»



Ο Θεός να σας φωτίζει αδέλφια, Χριστιανοί και μη, Έλληνες και μη.


- «Χριστός Ανέστη!»
- «Αληθώς Ανέστη!»


Η υπογραμμισμένη λέξη είναι η απόλυτη διαφορά του Χριστού με τους Εθνικούς θεούς καταβάτες εις τον Άδη και αναβάτες εις τον άνω κόσμο ξανά. Η Ανάσταση του Ιησού επιτυγχάνεται εξ ολοκλήρου από το πρόσωπό Του, χωρίς την βοήθεια τρίτων. Στην αρχαιότητα οι αναστάσεις άλλων θεοτήτων γίνονται με την βοήθεια άλλων θεών ή με την βοήθεια - πρόσκληση ιερέων - ιερειών, π.χ. το κάλεσμα του θεού Διόνυσου από τον Άδη γίνονταν με την ρίψη ενός αρνιού στην άβυσσο και με την πρόσκληση του θεού με σάλπιγγες. Άλλες φορές χρειάζονται ιερουργικές μάχες για να νικηθεί ο Άδης και να μπορέσει ένας αρχαίος θεός να επιστρέψει στην ζωή. Την γέννηση του Ιησού και την ανάστασή του πρέπει να την δει κανείς μέσα από την ιστορική αλήθεια κάτι το οποίο στις Εθνικές θρησκείες (ιστορικότητα αναστημένων κατά σάρκα Εθνικών θεών) θεωρείται αδύνατον.



ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ



2. Ανάσταση ανθρώπων:
Την ιδέα περί συνεχίσεως του βίου υπό σωματική μορφή και μετά θάνατο βρίσκουμε παρά πολλούς λαούς τόσο της παλαιάς και των συγχρόνων εποχών, πρωτογόνους και πολιτισμένους, τόσο του παλαιού όσο και του νέου κόσμου. Συναφής δε προς την ιδέα αυτή τυγχάνει η παρατηρούμενη σε μερικά από τα θρησκεύματα (Αιγυπτίων, παλαιών Γερμανών, Μεξικανών, Περουανών κ.λ.π) αγωνιώδης μέριμνα περί διατηρήσεως του σώματος, τουλάχιστον των οστών από της αποσυνθέσεως.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ





Α΄. ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΑ

1. Ανάσταση θεών:
Στη παλαιά Εγγύς Ανατολή και μάλιστα στην εμπρόσθια Ασία βρίσκουμε ευρέως διαδεδομένη την πίστη στην εκ νεκρών ανάσταση ενίων θεών. Τοιούτοι Θεοί στην Αίγυπτο ο Όσιρις, στην Βαβυλώνα ο Ταμμούζ, ο υιός και αγαπητός της Ιστάρ, ο περί του οποίου μύθος εμφανίζει ικανές ομοιότητες προς τον μύθο τουΟσίριδος, ο μικρασιατικός Άττις, ο φοινικικός Άδωνις, ο ελληνικός Διόνυσος ή Βάκχος, ο γερμανικός Μπάλδερ , ίσως δε και οι διάφοροι Βάαλ παρά τους δυτικούς Σημίτες. Δεδομένου δ’ ότι οι πλείστοι των θεών τούτων ήσαν θεοί της γονιμότητος, η ιδέα περί εκ νεκρών αναστάσεως αυτών είναι λίαν πιθανόν ότι δεν ενεπνεύσθη κυρίως υπό αστρολογικών παρατηρήσεων, αλλ’ είναι συναφής προς το θέαμα της απονεκρωμένης και αναζωογονημένης φύσεως. Οι εν λόγω θεοί δηλαδή, στα γεγονότα του βίου αυτών, συμβολίζουν τις λειτουργίες λειτουργίας της φύσεως, απονεκρωμένοι μετ’ αυτής θνησκούσης και μετ’ αυτής αναζωογονούμενης εις νέο βίο συνιστάμενοι. Πέριξ δε τού αγώνος τούτου περί υπάρξεως των εν λόγω θεών υφάνθηκε ο ιστός των λεγομένων μυστηρίων, από τα οποία επί το μιμοδραματικώτερο το μεν ενώπιον του λαού, το δε κρυφίως ή ενώπιον ορισμένων μυστών, αναπαρίσταντο οι διάφορες φάσεις του αγώνος τούτου παραλλήλως προς τις ανάλογες φάσεις της ειρημένης λειτουργίας της φύσεως, του λαού συμμεριζόμενου τις ποικίλες περιπέτειας του θνήσκοντος και αναζωογονούμενου θεού, της δε χαράς επακολουθούσης τη λύπη. Ως χρόνος δε τελέσεως των μυστηρίων ορίζονταν το τέλος τού θέρους, η αρχή της βροχής ή του νέου έτους. Προς τους μύθους τούτους ουδεμία εσωτερική σχέση έχουν ούτε ή εξωτερικώς παρεμφερής ιδέα περί τού πάσχοντος, θνήσκοντος και ανισταμένου ησαΐείου έβεδ Γιαβέ (παιδί ή δούλου του Κυρίου), με τον οποίο ο μέγιστος τού Ισραήλ προφήτης νοεί τον Μεσσία (κεφ νγ΄), ούτε το ιστορικώς άριστα μαρτυρούμενο γεγονός της αναστάσεως τού Χριστού

Βιβλιογραφία
01. A. J, Leipoldt, Sterbande und auferstehende, Goeter 1923.
02. Gressman εν λ. Auferstehung του εγκυκλοπαιδικού λεξικού, Religion in Geschichte und Gegenwart (β΄ εκδ. 1927 )
κ.π.α..


LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...