Βοήθεια στους δαιμονισμένους

 -Γέροντα, κάπου γράφει ότι ο διάβολος εμφωλεύει στην καρδιά του δαιμονισμένου, αλλά δεν θέλει να το ξέρει αυτό ο άνθρωπος, για να μην τον πολεμήσει με την ευχή. Έτσι είναι;

-Ναι, γιατί το δαιμόνιο έχει δικαίωμα να καθίσει μέσα στον δαιμονισμένο ένα διάστημα και μπορεί να λουφάζει, ενώ με την ευχή ζορίζεται, επαναστατεί και μπορεί να φύγει. Η ευχή είναι βαρύ πυροβολικό για τον διάβολο. Μου είχαν φέρει στο Καλύβι ένα παλικάρι δαιμονισμένο που έλεγε συνέχεια την ευχή. Ο πατέρας του ήταν μοναχός, αλλά πέταξε τα ράσα και παντρεύτηκε, και το καημένο γεννήθηκε με δαιμόνιο. Έτσι τα οικονόμησε ο Θεός, για να πάρει μισθό το παιδί, να σωθεί και ο πατέρας, να έχουμε και εμείς οι μοναχοί  ως φρένο παραδείγματα από μοναχούς που πέταξαν τα ράσα και τώρα ταλαιπωρούνται. Κάποια στιγμή που το έπιασε το δαιμόνιο, φώναξε σαν την κότα πολύ δυνατά ; «Κα, κα, κα…». «Τι έπαθες;», του λέω, ενώ με τον νου μου έλεγα: «Εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού έξελθε, ακάθαρτον πνεύμα, από το πλάσμα του Θεού».  «Κι εγώ θέλω να φύγω, φώναζε το δαιμόνιο, επειδή πολύ με βασανίζει  αυτός ο άνθρωπος, γιατί συνέχεια λέει την ευχή. Θέλω να πάω στο Πακιστάν, να βρω λίγη ανάπαυση!»

-Γέροντα, γιατί δεν έφευγε το δαιμόνιο, αφού το παιδί έλεγε την ευχή;

-Φαίνεται ότι και το παιδί είχε δώσει κάποια δικαιώματα, αλλά και το δαιμόνιο είχε το αφεντικό του και έπαιρνε από αυτό εντολές.

-Γέροντα, όταν προσεύχεται κανείς για έναν δαιμονισμένο, τι πρέπει να λέει;

-Κατ’ αρχήν να δοξολογήσει τον Θεό: «Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, να πει, που με βοήθησες και βρίσκομαι σ’ αυτήν την κατάσταση, ενώ κι εγώ μπορούσα να ήμουν στην θέση του και να είχα όχι πέντε-έξι δαιμόνια αλλά χιλιάδες. Σε παρακαλώ, βοήθησε τον δούλο Σου που ταλαιπωρείται τόσο πολύ». Να κάνει δηλαδή πρώτα καρδιακή προσευχή και ύστερα να συνεχίσει με την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον δούλο Σου».

Μερικές φορές εμείς που προσευχόμαστε, γινόμαστε αιτία να μη φεύγει το δαιμόνιο από τον δαιμονισμένο, γιατί προσευχόμαστε με υπερηφάνεια. Έναν λογισμό υπερήφανο αν φέρουμε, λ.χ. «να, εγώ με την προσευχή μου θα βοηθήσω να φύγει το δαιμόνιο», αμέσως εμποδίζεται η θεία βοήθεια και βοηθάμε τον διάβολο να παραμένει.

Να ευχόμαστε για τους δαιμονισμένους πάντα με ταπείνωση, με πόνο και αγάπη. Μια δαιμονισμένη πολύ την πόνεσε η ψυχή μου. Έκανε μια συγκατάβαση η καημένη, είπε ένα «ναι» στον διάβολο, και την ταλαιπωρεί φοβερά το δαιμόνιο χρόνια ολόκληρα. Καίει τις σάρκες της. Γυρίζουν με τον άντρα της στα μοναστήρια και κουβαλούν μαζί τους και το δεκαεξάχρονο κορίτσι τους. Κάθονται όλη νύχτα στην εκκλησία και κάνουν αγρυπνία. Αν ήταν άνδρας, θα τον έσφιγγα στην αγκαλιά μου. Το δαιμόνιο πολύ υποφέρει, όταν σφίξεις τον δαιμονισμένο με θεϊκή αγάπη.

Όταν δεν ερεθίζεις τον δαιμονισμένο και δεν του πας κόντρα, αλλά τον πονάς, φεύγει το δαιμόνιο για λίγο ή για πολύ. Η ταπείνωση είναι το ισχυρότερο  «σοκ» για τον διάβολο. Σε ένα μοναστήρι, την ώρα που οι προσκυνητές προσκυνούσαν τα άγια Λείψανα, πετάχθηκε ξαφνικά ένας που είχε δαιμόνιο και είπε στον ηγούμενο άγρια: «Με το ζόρι πρέπει να πάμε;». ο ηγούμενος ταπεινά και με καλοσύνη του είπε: «Όχι με το ζόρι, με την θέληση σας». Τότε εκείνος φώναξε: «εγώ με το ζόρι θα πάω» και όρμισε στα άγια Λείψανα και προσκύνησε. Είδατε, πιέστηκε ο δαίμονας από την ταπείνωση και την καλοσύνη του ηγουμένου. Αυτό φοβούνται οι δαίμονες.

-Γέροντα, βοηθιούνται οι δαιμονισμένοι από την χάρη των Αγίων, όταν πηγαίνουν προσκύνημα την ημέρα της μνήμης τους;

-Καλύτερα δαιμονισμένοι να μην πηγαίνουν στα πανηγύρια, γιατί αποσπούν τον κόσμο από την προσευχή. Γίνεται αταξία. Ας πάνε άλλη μέρα να προσκυνήσουν . Και αν ακόμη ξέρουν οι δικοί του ότι υπάρχει εκεί κάποιος άνθρωπος που μπορεί να τον βοηθήσει, ας μην τον πάνε εκείνη την ημέρα μέσα στον κόσμο. Διαφημίσεις θα κάνουμε;

Ούτε είναι σωστό, όταν φωνάζει ένας δαιμονισμένος να μαζεύεται κόσμος. Ένα παιδάκι δαιμονισμένο, το καημένο, μου είπε προχθές: «Έχω γίνει ρεζίλι». Είχαν μαζευτεί όλοι γύρω του σαν τους γλάρους. Δεν καταλαβαίνουν ότι, όταν κάποιος  έχει ένα κουσούρι και εκδηλώνεται μπροστά στον κόσμο, ρεζιλεύεται.

-Γέροντα, η θεία Κοινωνία βοηθάει τους δαιμονισμένους;

-Για όσους γεννήθηκαν δαιμονισμένοι, επειδή δεν έφταιξαν οι ίδιοι, η συχνή θεία Κοινωνία είναι το δραστικότερο φάρμακο. Αυτοί έχουν πολύ μεγάλο μισθό, όταν δεν γογγύζουν, μέχρι να ελευθερωθούν με την Χάρη του Θεού. Είναι μάρτυρες, αν υπομένουν, γι’ αυτό και επιβάλλεται να κοινωνούν συχνά. Ένας όμως που δαιμονίζεται από δική του απροσεξία, πρέπει να μετανοήσει, να εξομολογηθεί, και να αγωνίζεται, για να θεραπευθεί, και θα κοινωνήσει, με την άδεια του πνευματικού, όταν πρέπει. Αν κοινωνήσει, χωρίς να μετανοήσει και χωρίς να εξομολογηθεί, θα δαιμονισθεί χειρότερα. Ένας δαιμονισμένος, όταν τον πήγαν να κοινωνήσει, έφτυνε την θεία Κοινωνία. Ο Χριστός θυσιάστηκε, καταδέχτηκε να του δώσει το Σώμα και το Αίμα Του, και αυτός να το φτύνει! Φοβερό! Βλέπετε, ο διάβολος δεν δέχεται βοήθεια.

-Γέροντα, μπορούμε να δίνουμε τα ονόματα τους να διαβάζονται στην Προσκομιδή;

-Ναι, βέβαια. Οι δαιμονισμένοι πολύ βοηθιούνται, όταν οι ιερείς διαβάζουν με πόνο τα ονόματα τους στην Προσκομιδή.

-Γέροντα, όταν κάποιος που είχε δαιμονισθεί έχει μετανοήσει, εξομολογείται, κοινωνάει, και η δαιμονική επήρεια δεν φεύγει, τι συμβαίνει;

-Δεν φεύγει, γιατί ακόμη δεν έχει σταθεροποιήσει πνευματική κατάσταση. Αν τον βοηθήσει αμέσως ο Θεός να απαλλαγή από αυτήν την δαιμονική επήρεια, αμέσως πάλι θα ξεφύγει. Γι’ αυτό ο Θεός από πολλή αγάπη επιτρέπει να υποχωρεί το κακό σιγά-σιγά. Έτσι ο άνθρωπος και εξοφλάει και σταθεροποιεί πνευματική κατάσταση. Όσο εκείνος, τόσο υποχωρεί το κακό.  Από τον ίδιο θα εξαρτηθεί πόσο γρήγορα θα απαλλαγή από την δαιμονική  επήρεια. Μια φορά με ρώτησε ένας πατέρας που το παιδί του είχε δαιμόνιο: «Πότε θα γίνει καλά το παιδί μου;» «Όταν εσύ  σταθεροποιήσεις πνευματική κατάσταση, του λέω, θα βοηθηθεί και αυτό». Το ταλαίπωρο, ενώ ζούσε πνευματικά, ο πατέρας του αντιδρούσε και του έλεγε ότι θα τρελαθεί, αν δεν αλλάξει ζωή. Άρχισε να το πηγαίνει ο ίδιος σε οίκο ανοχής, οπότε το παιδί παρασύρθηκε και δαιμονίστηκε. Όταν το κυρίευε το δαιμόνιο, ορμούσε πάνω στην μάνα του με άσχημες διαθέσεις. Η καημένη η μάνα του αναγκάσθηκε να φύγει σ’ ένα νησί, για να γλυτώσει. Ο πατέρας είχε μετανοιώσει και προσπαθούσε να ζει πνευματικά, αλλά το παιδί δεν γινόταν καλά. Όταν γύρισε με το παιδί του όλα τα προσκυνήματα, έμαθε όλα τα Συναξάρια των Αγίων και σταθεροποίησε κατάσταση, τότε έγινε καλά το παιδί.