VI. ΑΜΑΝΙΤΑ (Amanita)
Πολλοί σημερινοί μελετητές, όπως ο Danny Staples, συνδυάζουν την Αμανίτα με την Αμβροσία των θεών. (Πηγή:http://en.wikipedia.org/wiki/Ambrosia) |
Αριστερά: Υπάρχουν ορισμένα είδη φρύνων που παράγουν δηλητήριο με ψυχοδραστικές δυνατότητες. Το δηλητήριο ενός είδους (Bufo alvarius) περιέχει 5-MeO-DMT και bufotenin, ενώ κάποια άλλα είδη έχουν μόνο bufotenin. Το ψυχοδραστικό στοιχείο του 5-MeO-DMT έχει επιβεβαιωθεί ξεκάθαρα, και επί πλέον πληροφορίες έρχονται στην επιφάνεια οι οποίες δείχνουν πως και η bufotenin είναι εξ ίσου δραστική (και καπνίζοντάς την, και με λήψη από το στόμα) αν και κάπως λιγότερο ισχυρό. Αν και πωλούνται τα αποξηραμένα δέρματα από κάποιους πωλητές, είναι λίγη η ωφέλεια της μεθόδου αυτής, καθ’ ότι το δηλητήριο του φρύνου μπορεί να συλλεγεί χωρίς να βλάπτεται ο φρύνος. (5-hydroxy-N,N- dimethyltryptamine or N,N-dimethylserotonin) (Πηγή:http://www.erowid.org/animals/toads/toads.shtml)
α. Βασική Ιστορία
Αμανίτα είναι το κοινό όνομα της μανιταριού Amanita muscaria. Σε διαφορά με τα μανιτάρια ψιλοκύβους, η Αμανίτα δεν έχει psilocin, αλλά αντιθέτως περιέχει την αλκαλοειδή bufotenine, που επίσης βρίσκεται στο δέρμα και στους δηλητηριώδες αδένες ορισμένων φρύνων. Η νωρίτερη μαρτυρία της κατανάλωσης Αμανίτας είναι γλωσσική, καθώς η βόρεια Ασιατική Ουραλική γλώσσα χωρίστηκε στα δύο κλάδους περίπου το 4000 π.Χ. Και οι δύο αυτές γλώσσες χρησιμοποιούν την ίδια λέξη για την μέθη, που επίσης σηματοδοτεί το μανιτάρι A. muscaria. Οι ύμνοι της Rg Veda, η αρχαιότερη λογοτεχνία από την Ινδία, περιέχει αναφορές σε ένα δυνατό μανιτάρι που ονομάζεται «soma» που πολλοί ακαδημαϊκοί συμφώνησαν ότι ήταν στην πραγματικότητα η Αμανίτα. Αγάλματα μανιταριών που ανάγονται στο 100 μ.Χ. πιθανό να παρουσιάζουν την Αμανίτα και πιθανόν να εμπλέκουν την κατανάλωση της στους Μεξικανικούς πολιτισμούς. Το 1978 ένα ιθαγενής Αμερικανός συγγραφέας, ο Keewaydinoquay, συνέγραψε για την παραδοσιακή χρήση της A. muscaria από τους Ahnishinaubeg (Ojibway) που ζουν κοντά στην Λίμνη Superior της Βόρειας Αμερικής. Αν και αυτό το ζήτημα θεωρείται ως αρκετά αρχαίο, η πιο σύγχρονη καταγραμμένη χρήση είναι του 20ου αιώνα (Erowid.org). Ενδιαφέρον προκαλεί το ότι αρκετοί ιστορικοί υποστήριξαν ότι οι Βίγκινγς berserkers έτρωγαν Αμανίτα πριν να επιτεθούν σε παραλιακές πόλεις (5). Η χρήση της Αμανίτα δεν έγινε δημοφιλής στα σύγχρονα χρόνια εξαιτίας της βαριάς δυσφορίας που προκαλεί η κατανάλωσή της, παρέα με τις αρκετές αναφορές για τις δυσάρεστες παραισθήσεις.
2. Θρησκεία
Αρκετοί αρχαίοι Ασιατικοί πολιτισμοί συμπερίλαβαν την Αμανίτα ως πρακτική θρησκευτικού σαμανισμού, συμπεριλαμβανομένων των Ινδουιστών και τον πολιτισμό he Chukchi του ποταμού Pegtymel στην βόρεια Σιβηρία. Η Αμανίτα επίσης εμπλέκεται στους Αμερικανικούς ιθαγενείς πολιτισμούς, αλλά δεν έχει ξεκαθαριστεί κάτι τέτοιο πλήρως. Με την μόνη εξαίρεση των Βίγκινγκ berserkers, όλες οι χρήσεις της Αμανίτας δίνουν έμφαση στις παραισθητικές προφητείες των Σαμάνων ιερέων. Επειδή παράγει αντενδείξεις που δεν είναι δημοφιλείς και ναυτία όταν τρώγεται, η Αμανίτα χρησιμοποιείται μόνο από μικρές κουλτούρες στις μέρες.
Anadenanthera, γένος δένδρου ορισμένα του οποίου παράγουν σπόρους μέσα σε σποροθήκες, με την ουσία DMT. (Πηγή: http://www.erowid.org/plants/anadenanthera/anadenanthera.shtml)
1. Βασική Ιστορία
Το DMT απομονώνενται από το φυτό Mimosa hostilis και χρησιμοποιείται στην cohoba (6) που χρησιμοποιείται από τους Ινδιάνους της Αμερικής και της Καραϊβικής. Ταφικά μνημεία στην Χιλή βρέθηκαν με εξοπλισμό για το σνιφάρισμα σπόρων που ανάγονται στο 750-800 μ.Χ. Μετά τον καπνό και τον καφέ, DMT ήταν κυρίως το επόμενο ναρκωτικό που ανακαλύφθηκε από τους Ευρωπαίους περιηγητές. Το 1496 ένας Ισπανός Friar, κάτω από τις διαταγές του Χριστόφορου Κολόμβου, κατέγραψε την χρήση του από τους Ινδιάνους Taino που καταλάμβαναν το νησί της Hispaniola. Yopo sniffing από τους Ιθαγενείς συνεχίσθηκε μέχρι το 1931 όταν ο Βρετανός χημικός Richard Manske απομόνωσε το DMT, κάνοντας την ευρεία χρήση του δυνατή. Το 1971 DMT τέθηκε ως παράνομο στις Η.Π..
2. Θρησκεία
Ο Κολόμπος πρώτος κατέγραψε την χρήση της cohoba στο δεύτερό του ταξίδι στην Αμερική, αναφέροντας μια παράξενη «σκόνη» που οι βασιλιάδες των Ινδιάνων Taino του νησιού της Hispaniola «σνιφάριζαν», και το ότι «με αυτή την σκόνη έχαναν τις αισθήσεις τους και έμοιαζαν με μεθυσμένους ανθρώπους» (7). Το snuff είναι παραισθησιογόνο και χρησιμοποιούνταν από τους σαμάνους της Καραϊβικής και των Νοτιομερικάνικών Ιθαγενών. Το DMT χρησιμοποιείται ακόμη από τους Ινδιάνους Mataco της Αργεντινής και από μερικά γκρουπ των Ινδιάνων της Παραγουάης. (8)
1. Βασική Ιστορία
Η κάνναβη είναι η συντόμευση για το φυτό Cannabis sativa, από το οποίο παράγεται η μαριχουάνα. Η Μαριχουάνα προέρχεται από την Μεξικανική λέξη maraguanquo, που σημαίνει «ένα τοξικό φυτό». Η αρχαιότερη μαρτυρία για την Κάνναβη πηγαίνει πίσω στο 6000 π.Χ. όταν οι πρώιμοι Κινεζικοί πολιτισμοί έτρωγαν την Κάνναβη ως τροφή. Κάνναβη χρησιμοποιούνταν επίσης ως ύφασμα στην Κίνα και μεταδόθηκε σε όλη την Ασία δια μέσω δρόμων του εμπορίου. Η νεότερη μαρτυρία της ιατρικής χρήσης της είναι στην Κίνα το 2727 π.Χ. . Αργότερα, η Κάνναβη έγινε ένα ιερό φυτό στην Ινδία και δίνονταν ως δώρο στον Σίβα (θεοποίηση πάθους). Η χρήση της Κάνναβης διαδόθηκε στην Ευρώπη από τον πολιτισμό των Σκύθων γύρω στο 1500 π.Χ.. Η κατανάλωση Μαριχουάνας και απομόνωση του χασισιού (λίγο ισχυρότερο από την Κάνναβη) μεταδόθηκε στην Ευρώπη, Μέση Ανατολή και την Ασία (έκτος από τις φιλοσοφίες και τα ναρκωτικά). Από το 1150 - 1200 μ.Χ. μεταφέρεται στην Αφρική, φτάνοντας στην Αίγυπτο και την Μοζαμβίκη. Κατά την διάρκεια του εμπορίου σκλάβων, δούλοι της Αγκόλας έφεραν σπόρους κάνναβης μαζί τους στην Βραζιλία. Η Κάνναβης μεταδόθηκε στο Μεξικό δια μέσω του εμπορίου μεταξύ Νοτίου και Κεντρικής Αμερικής. Η Μαριχουάνα μεταδόθηκε στις Η.Π. κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα από τους Μεξικανούς μετανάστες. (ο δρόμος των αρχαίων θεών μέχρι την δύση και την κατάκτησή της). Ανάμεσα στο 1915 και 1927 μια σειρά από νομοθετικές διατάξεις μετέτρεψαν την κατοχή μαριχουάνας στις Η.Π όλο και πιο δύσκολη, μέχρι που αργότερα να απαγορευθεί εντελώς. (9)
2. Θρησκεία
Η Ινδουιστική θρησκεία ήταν η πρώτη που ενσωμάτωσε την Κάνναβη στις πρακτικές της. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, Bhang (η Ινδουϊστική ονομασία της μαριχουάνας) θεσπίζεται από την Atharva Veda ως «Ιερό Φυτό», ένα ανάμεσα σε 5 ιερά φυτά στις Ινδίες (ποια είναι τα άλλα;). Αργότερα η Ζωροαστριική, Zend-Avesta (που μυθικά συνεγράφει από τον ίδιο τον Ζωροάστρη) αναφέρεται στο bhang και στο «Καλό ναρκωτικό» του Ζωροάστρη. Οι Ρασταφάρι (10), μια θρησκεία της Καραϊβικής που περιέχει στοιχεία Βουντού και Χριστιανισμού, ενσωμάτωσε την χρήση της μαριχουάνας στις θρησκευτικές της πρακτικές. Στους Ρασταφάρι επιτρέπεται, κατά την διάρκεια τελετής, να καπνίζουν μαριχουάνα στις Η.Π. (λόγος αλλαγής θρησκεύματος, αναφορά σε μεταλαβή σε καθολικούς επειδή δεν εξομολογούν). Ακόμη και το Ιουδαϊκό Ταλμούδ κάνει λόγο για την Κάνναβη. Το κάπνισμα του χασίς στους μουσουλμάνους έγινε γνωστό με τους σταυροφόρους και ο στρατός του Ναπολέοντα έφερε μαζί του χασίσι από την Αίγυπτο όταν επέστρεψε. (βλέπε και Μούμιες)
Αριστερά: Ο γνωστός τραγουδιστής της ρέγκε Μπομπ Μάρλευ, που ακολουθεί την ρασταφάρι έχει επηρεάσει αρκετούς νεαρούς που μερικές φορές δεν αντιλαμβάνονται καθόλου ξεκάθαρα τις φιλοσοφικές και θρησκευτικές επιλογές τέτοιων και άλλων γνωστών τραγουδιστών, που αποτελούν τα «νεοπαγανιστικά είδωλά» τους. Η τραγουδίστρια Μαντόνα λ.χ. είναι ακόλουθος της μυστηριακής Καμπάλα. Το μεγαλύτερο σφάλμα των φιλόμουσων και ιδίως της ακόμη ανυποψίαστης νεολαίας είναι πως επειδή η μουσική ενός τραγουδιστή είναι «όμορφη», δεν μπορεί ο τραγουδιστής να είναι «κακός» ή να οδηγεί σε πλάνες τους οπαδούς του, εφόσον αποτελεί για εκείνους μέσο προς «διασκέδαση» και γέννηση «όμορφων συναισθημάτων». Κι όμως. Οι τραγουδιστές είναι άνθρωποι και μάλιστα θνητοί όπως όλοι οι Homo sapiens. Δεν υπάρχουν «ανώτεροι» και «κατώτεροι» βάση της κοσμικής και κοινωνικής τάξης στα πνευματικά. Όλοι έχουν την πιθανότητα να πέσουν σε τραγικά σωτηριολογικά σφάλματα και να επηρεάσουν και τρίτους. Η Αγία Γραφή είναι ξεκάθαρη. Η παρούσα (ανθρώπινη) κοινωνική κατάταξη στην βασιλεία του Θεού θα διαταραχθεί και τα κριτήρια θα είναι εντελώς διαφορετικά (Κατά Ματθαίον, Κεφ. Κ΄«16 Οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι· πολλοὶ γὰρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.»). Η «ομορφιά», το «στυλ», οι «εξυπνάδες», το «σώμα», οι «ερωτικές ικανότητες» (βλ. Δον Ζουάν και «Playmate») , η δόξα και η φήμη (βλ. «γκλαμουριά») δεν αφορούν σε καμιά περίπτωση σωτηριολογικά κριτήρια για τον Ιησού Χριστό. Η πίστη σε αυτά είναι κοσμικές πλάνες που πολλές φορές φανερώνονται οικτρά ως τέτοιες, ακόμη και όταν περάσουν λίγα ή ελάχιστα πολλές φορές χρόνια. (Πηγή:http://www.t-shirtshopper.com/cgi-bin/show_item.cgi?site=tshirtscom&url=http://images.t-shirts.com/printed/jpegs/ZIO001/large/218.jpg)
1. Είναι χαρακτηριστικός ο θεός Διόνυσος όπως και οι γνωστές σπονδές κρασιού των Ελλήνων αλλά και άλλων παγανιστών.
2. Ο υψηλός εθισμός των ναρκωτικών ουσιών, ως η κοκαΐνη, ακυρώνει τα λόγια του Γ. Τσαγκρινού περί της χρήσης ναρκωτικών στην αρχαία Ελλάδα σύμφωνα με το πρότυπο του: «Άλλωστε η έκσταση στα αρχαιοελληνικά Μυστήρια είναι σίγουρο ότι επεβοηθείτο από ψυχοδηλωτικές ουσίες. Ίσως αυτό να δικαιολογεί μια μορφή «τρέλας» που καταδιώκει όλες αυτές τις φιγούρες του καρναβαλιού, μπορεί να είναι μνήμες από τα παλιά. Όμως εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι η λήψη ψυχοδηλωτικών στην αρχαία Ελλάδα γινόταν μόνο μια φορά στην ζωή του ανθρώπου, όταν εμυήτο, και οποιαδήποτε άλλη χρήση θεωρείτο ύβρης. Στις γιορτές και τα πανηγύρια το κέφι ανέβαινε με άλλους τρόπους. (Πηγή: Γεώργιος Τσαγκρινός, Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 6, άρθρο «Διονυσιακές Μυστηριακές παραδόσεις στα σύγχρονα καρναβάλια», σσ. 11 -12)»
3. Υπάρχουν αποδείξεις πως οι «θεοί των Αιγυπτίων», οι Φαραώ, μασούσαν κοκαΐνη, πράγμα παράδοξο αν σκεφτεί κανείς πως η κόκα φυτρώνει στις Άνδεις. Ίσως το εμπόριο μεταξύ των αρχαίων λαών να ήταν περισσότερο ανεπτυγμένο. Όμως κάθε υπερβολή περί «πανάρχαιου υπερπολιτισμού» βάση αυτού του στοιχείου θα πρέπει να θεωρείται απίθανη μιας και οι φαραώ, και γενικά οι Αιγύπτιοι, έπασχαν από οδοντικά προβλήματα.
4. Οι αρχαίες θρησκείες που θεοποίησαν τα πάθη του ανθρώπου ακόμη και αυτόν τον εθισμό στα ναρκωτικά, δεν αποσύρονται από τις κακές συνήθειες τους. Δια μέσω της θρησκείας προσπαθούν να τα δικαιολογήσουν και να αποσύρουν τις νομικές κυρώσεις ενάντια στην χρήση τους. Παρόμοια έπραξαν και οι αρχαίοι Έλληνες με την θεά της πορνείας την Αφροδίτη ή τον Άρη. Θεοποίησαν τα πάθη ώστε αυτά να «δικαιολογούνται».
5. Δεν εκπλήσσει μια τέτοια τακτική, αφού είναι γνωστό πως και στον Β΄ Π.Π. οι αντιμαχόμενες παρατάξεις μερικές φορές έδιναν στους οπλίτες τους αμφεταμίνες για να αντέχουν περισσότερο στην μάχη.
6. Σκοτεινός κύριος του βρεφικού ήλιου ή Πρίγκηπας του σκοταδιού, ανήκει στο πάνθεον των θεοτήτων που μοιράζονται το φως & το σκοτάδι και τα στοιχεία της φύσης. Θυμίζει έντονα δαιμονικές οντότητες. Άλλοι έχουν ονόματα όπως «θάνατος», «θυσία» κλπ. και συνδέονται με επιθετικότητα, απληστία ( http://www.resonateview.org/places/writings/toltec/13dawnlight.htm)
7. Παρόλα αυτά, το «ναρκωτικό του αλκοόλ» ως αλκοολισμός και ως απόρροια του Διόνυσου έμεινε στην δύση.
8. Αλλιώς γνωστό ως yopo & parica snuff (για εισπνοή), δέντρο συγγενικό της ακακίας (http://www.elmuseo.org/taino/cohoba.html). Σαμάνοι έκαναν τελετές με την ουσία αυτή, για επικοινωνία με προγόνους και πνεύματα. Προηγούνταν νηστείες και καθαρμοί με έμεση τροφών (με ειδικό εργαλείο) για να είναι καθαροί να εισπνεύσουν την «πνευματική τροφή». Κονιορτοποιημένοι οι σπόροι του δένδρου, κάνουν να φαίνονται όλα αντιστραμμένα, ανάποδα, και συνεχώς μετακινούμενα όπως στο καλειδοσκόπιο. Το ανακάτευαν και με καπνό για πιο έντονη επίδραση.
9. Στην σημερινή (2006) Ολλανδία όπου η ανάλωση χασίς επιτρέπεται με τις «ευλογίες» του κράτους, όπου προωθείται η ευθανασία για το κέρδος των ασφαλιστών, έχει εμφανιστεί πολιτικό κόμμα που ζητά ελεύθερο σεξ στα 12 [έννομη παιδοφιλία], όπως επίσης και την ελευθερία στην κτηνοβασία. Ο παθιασμός της δυτικής κοινωνίας σε έξαρση. (Πηγή:http://www.repubblica.it/2006/05/sezioni/esteri/prtito-dei-pedofili/prtito-dei-pedofili/prtito-dei-pedofili.html)
10. Επιρροές από το κίνημα αυτό έχει δεχθεί ο γνωστός τραγουδιστής της μουσικής ρέγκε, Μπομπ Μάρλεϋ. (http://www.bobmarley.com/life/rastafari/)
Βιβλιογραφία
1. Erowid.org. Published Jan 1, 2001. http://www.erowid.org/ Viewed April 20, 2004
2. Feldman RS, Meyer JS, Quenzer LF. Principles of Pharmacology. Sinauer Associates, Inc. Sunderland, Massachusetts. 1997
3. Schultes RE, Hofmann A, and RŠtsch C. Plants of the Gods. Their Sacred, Healing and Hallucinogenic Powers. Inner Traditions. 1979
(Απόσπασμα από αναστενάρια)
Τα θρακικά αυτά όργια , κατά την επιτυχή περιγραφή του Rohde, τελούνταν στα όρη εν καιρώ σκοτεινής νυκτός και υπό το ασταθές φως των δάδων, θορυβώδης μουσική αντηχούσε, ο ταραχώδης ήχος χάλκινων κυμβάλων, η υπόκωφος βροντή μεγάλων τύμπανων και η «μανίας ἐπαγωγός ὁμοκλὰ», κατά τον Αισχύλο, βαθυήχων αυλών. Υπό την άγρια αυτή μουσική, του οίνου και μεθυστικών ενίοτε καπνών καννάβεως διεγειρόμενοι οι θιασώτες χόρευαν εκβάλλοντας άγριες ιαχές. Περί ασμάτων ουδείς λόγος. Του χορού η ένταση δεν άφηνε την απαιτούμενη προς τούτο πνοή. Διότι ο χορός αυτός δεν είχε τίποτε το ομοιάζον προς το έρρυθμο βήμα των ομηρικών Ελλήνων, που χόρευαν τον παιάνα. Ο θίασος των οργιαστών έτρεχε στα όρη χορεύοντας χορό μανιακό και δινούμενος και κλονιζόμενος και ενθουσιών. Ούτω ο έξαλλος επέπιπτε επί του ιερού ταύρου, τον όποιον ζώντα κατακερμάτιζε και ωμά τα κρέατα κατάπινε. Σκοπός δε του οργιασμού τούτου ήταν ο ενθουσιασμός, η ένωση τουτέστι του ανθρώπου προς το θεό η ενσάρκωση του θεού στον άνθρωπο δια της εκστάσεως, την οποίαν επετύγχαναν δια του χορού, της μουσικής, του οίνου και των μεθυστικών καπνών.
...κάτι δε παρόμοιο προς τα αναστενάρια αποτελούν προ ολίγων ετών ίσως δε και αποτελούν ακόμη, εν Ρωσία οι αιρετικοί Christi, οι όποιοι ενόμιζαν ότι δια του χορού και της εκστάσεωςκατόρθωναν να ενσωματώσουν οι μεν άνδρες τον Χριστό, οι δε γυναίκες την παρθένο Μαρία.
Συμφώνως προς τ’ ανωτέρω τα σημερινά αναστενάρια, είτε είναι λείψανο μεσαιωνικής αιρέσεως, είτε, πιθανότερο, είναι εκχριστιανισμένο λείψανο της οργιαστικής θρακικής λατρείας τουΔιονύσου, ήτις ακριβώς ως κοιτίδα αυτής είχε τον Αίμο, ανήκουν στην μεγάλη τάξη των οργιαστικών λατρειών, οι οποίες όλες, αρχαίες και νεότερες, σκοπό έχουν δια της εκστάσεως να αφομοιώσουν τον άνθρωπο προς το θείον.
Πηγή: Στίλπων Κυριακίδης Π, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Δ., σσ. 580 - 582
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου