Ο ΖΕΥΣ ΤΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΖΕΥΣ??

ΠΕΛΑΣΓΟΙ

Αχιλλέας: «Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε Πελασγικέ, τηλόθι ναίων Δωδώνης μ δέον δυσχειμέρου∙ ἀμφὶ δε Σελλοὶ σοι ναίουσι ὑποφῆται ἀνιπτόποδες χαμαιεῦναι» Ομήρου Ηλίαδα ΙΙ 233 Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι νεοΕθνικοί προσπαθούν ποικιλοτρόπως και μανιωδώς να ταυτίσουν απολύτως Πελασγούς και Έλληνες, προσπάθεια βέβαια που συνοδεύεται με την ταύτιση Χριστού και Ιουδαϊσμού (βλέπε «Ιουδαιοχριστιανισμός»). Πάντως όπως και να έχουν τα πράγματα 2 είναι τα σίγουρα: 1. Ο Ζευς των Πελασγών δεν είναι ο μυθολογικός Ελληνικός Ζευς 2. Ο μυθολογικός ελληνικός Ζευς δεν είναι ο Ζευς των φιλοσόφων όπου αυτός εμφανίζεται Αν όλοι όλες οι αναφορές προς τον «Ζευ», αφορούν το αυτό πρόσωπο, τότε θα πρέπει να υποθέσουμε ότι οι πρόγονοί μας ήταν τρελοί ή δεν ήξεραν τι τους γίνεται.

Οι Πελασγοί θεωρούνται τμήματα της Άριας φυλής και δηλαδή υπάρχουν Ιταλοπελασγοί, Ιλλυριοπελασγοί, θρακοπελασγοί, Φρυγοπελασγοί, Αρμενοπελασγοί. Υπάρχουν απίθανες και παράδοξες απόψεις π.χ. υπό Πολωνούς, Τσέχους και Ρώσους ελέχθει ότι οι Πελασγοί ήταν κλάδος της σλαβικής ομοφυλίας (Denkovsky - Adam - Mickiewicz) και άλλοι υποστηρίζουν ότι ήταν πρόδρομοι των σημερινών αλβανών (Dochan - Georg, von Hahn) και ακόμη ότι ήταν πρωτοσημιτικά και πρωτολιβυκά φύλα όλως ξένα προς τις Άριες φυλές.

Όταν τα ελληνικά φύλλα υπέταξαν τους Πελασγούς (κατά τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα ο Δευκαλίων νίκησε τους Πελασγούς και άλλους ανάγκασε να φύγουν στην Ιταλία, άλλους δε τους υποδούλωσε ή αφομοίωσε τα Πελασγικά φύλλα) δέχθηκαν υπό αυτούς ως μάλλον προηγμένοι τον πολιτισμό τους και την θρησκεία τους (την λατρεία των δυνάμεων της φύσεως ή του ουρανού και της γης) και τα ονόματα των θεών των τα οποία (κατά τον Ηρόδοτο και τον Πλάτωνα) είχαν λάβει από τους Αιγυπτίους, διότι στην αρχή λάτρευαν τους θεούς όπως ακριβώς και τα φύλλα της Άριας φυλής, δηλαδή άνευ ναού και ειδώλου.

Ο Λυκάων, υιός του Πελασγού και της Ωκεανίδας Μελιβόης, είναι ο πρώτος που θυσίασε βρέφος ανθρώπου επί του βωμού του Διός. Οι υιοί του αργότερα φιλοξενώντας τον Δία που είχε πάρει την μορφή ανθρώπου, παρέθεσαν κρέατα ανθρώπινα μαζί με κρέατα ζώων αλλά τιμωρήθηκαν για ασέβεια. Αυτό αντιπροσωπεύει τον μύθου μέσω του οποίου φαίνεται η διαφορά Ελλήνων - Πελασγών.

Ο Στράβων θεωρεί ότι το Δωδωνικό μαντείο είναι κτίσμα των Πελασγών Σελλών, λαού βάρβαρου και ρυπαρού, ο οποίος όμως είχε το χρίσμα να επικοινωνεί με τον Δία και να χρησμοδοτεί (27 και Θ1). Προς αυτό συμφωνεί και ο Όμηρος ο οποίος χαρακτηρίζει τους Σελλούς «ανυπτόποδες κοιμωμένους κατά γην και υποφήτας» (Π 235). Αλλά και ο Ηρόδοτος διαχωρίζει Έλληνες και Πελασγούς (Α57, 585, 136-140, 294-95, Η44 και σημ. 4). Οι Πελασγοί σίγουρα ήταν διασκορπισμένοι μέσα στον Ελλαδικό χώρο αλλά έτσι ονομάζονται όλοι οι προέλληνες κάτοικοι και δηλαδή οι Κρήτες, Κάρες, Λέλεγες εις Κυκλάδες, Λυδοί, Φρύγιοι, Λύκιοι εις Μικράν Ασία) Απόδειξη ότι οι Πελασγοί είναι εξαπλωμένοι εις όλο τον ελλαδικό χώρο είναι οι πλείστες μνημειακές επιγραφές εις γλώσσα μη ελληνική.