Η " ΕΞΥΠΝΑΔΑ" ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ

Η «ΕΞΥΠΝΑΔΑ» ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ ΕΠΙΚΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ Μερικές φορές χρειάζεται αρκετός χρόνος στους άθεους για να συλλογιστούν και να εκφέρουν τις «σοφές» αντιχριστιανικές τους θέσεις. Σε μια τέτοια άρνηση υπέπεσε ο «μέγας» φιλόσοφος, αρνητής του Χριστιανισμού, Νίτσε. Ο «μέγας» φιλόσοφος στο βιβλίο του ο Αντίχριστος, που στα γερμανικά μπορεί να σημαίνει «Αντίχριστος» ή «αντιχριστιανός», διατύπωσε την θεωρία πως κάθε φιλόλογος και κάθε ιατρός είναι στην ουσία ένας μικρός «Αντίχριστος» (πρβλ. το κείμενο  http://www.fns.org.uk/ac.htm), απόψεις που θυμίζουν τις σύγχρονες νεοπαγανιστικές επιθέσεις κατά του Χριστιανισμού (πρβλ. σελίδεςΒυζάντιο - Ιατρική και Μαρίνη). Αριστερά: Ο Νίτσε τον Αύγουστο του 1868 κατατάχθηκε στο πυροβολικό σώμα του Νάουμπουργκ όπου διακρίθηκε και πιθανόν να αποκτούσε το βαθμό του λοχαγού αν δεν είχε υποστεί ένα σοβαρό τραυματισμό που τον κατέστησε «προσωρινά ανίκανο υπηρεσίας», θέτοντας ένα τέλος στην στρατιωτική του σταδιοδρομία. (Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Φρειδερίκος_Νίτσε) Δεξιά: Ο Φρίντριχ Βίλχελμ Νίτσε «σκέφτεται». (Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Φρειδερίκος_Νίτσε) Ο Νίτσε  επίσης άσκησε πολεμική κατά του Αποστόλου Παύλου και των ακολούθων του (αποστολική διαδοχή), διδάσκοντας ότι αυτοί «παράφρασαν» τα λόγια του Ιησού Χριστού. Υποστήριξε δηλαδή, ότι «δεν υπάρχει» Άγιο Πνεύμα επί τους άνδρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις το πέρας των αιώνων. Και αυτή η στάση του θυμίζει νεοπαγανιστές και νεοεποχίτες (πρβλ. σελίδα Ευαγγέλια). Ο φιλόσοφος καλούσε τον εαυτό του «Αντίχριστο» διδάσκοντας επίσης ότι «ο Χριστιανισμός είναι το μεγαλύτερο κακό στην ιστορία του ανθρώπου» (πρβλ. http://www.newsmax.com/archives/articles/2003/12/23/234730.shtml).  Λαμβάνοντας λοιπόν ο ίδιος το ρόλο του Αντίχριστου και διδάσκοντας αυτή του την αλήθεια, ο Νίτσε δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να επιβεβαιώσει όσα αρνείται. Δηλαδή, τόσο τον ίδιο τον Χριστό ως Θεό όσο και την εγκυρότητα και την αλήθεια του Αγίου Πνεύματος επί του αποστόλου Παύλου και των ακολούθων του. Στις επιστολές του Ιωάννου, βλέπει κανείς την προφητεία περί των «Αντίχριστων», τόσο στην επιστολή Α΄, Κεφ. Β΄ «18 Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν.», όσο και στην επιστολή Β΄ «7 ὅτι πολλοὶ πλάνοι εἰσῆλθον εἰς τὸν κόσμον, οἱ μὴ ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστὸν ἐρχόμενον ἐν σαρκί· οὗτός ἐστιν ὁ πλάνος καὶ ὁ ἀντίχριστος.».   Δεξιά: Ο Αντίχριστος. Φρίντριχ Νίτσε. (Πηγή: http://www.book-magic.com/product.php?cPath=26&products_id=142) Ο «ελάχιστος» μαθητής Ιωάννης, που σύμφωνα με τον «μέγα» φιλόσοφο Νίστε «δεν είχε» Άγιο Πνεύμα αντικρούοντας την Αγία Γραφή (Κατά Ιωάννη, Κεφ. Κ΄ «22 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον·»), προφήτευε στην επιστολή του, σε μια εποχή όπου ο Χριστιανισμός ήταν μια ελάχιστα διαδεδομένη διδασκαλία, την γέννηση μελλοντικών «αντίχριστων», ένας από τους οποίους ήταν βάση της επιλογής του ο ίδιος ο Νίτσε. Προφήτευε δηλαδή ο Ιωάννης την γέννηση εκείνων των ανθρώπων που θα ήσαν ταγμένοι ενάντια στον Χριστό και στον Χριστιανισμό, θέτοντας μιαν αλήθεια, ότι δηλαδή ο Χριστιανισμός μια μέρα θα γίνονταν παγκοσμίως γνωστός και μέτρο σύγκρισης για ανθρώπους και θεσμούς : Κατά Ματθαίον, Κεφ. Κδ΄ «14 καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσιν τοῖς ἔθνεσι, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.». Ο «μέγας» φιλόσοφος με την στάση του δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να επικυρώσει τα λόγια της Αγίας Γραφής μέσα στην αγωνιώδη προσπάθειά του να τα καταπολεμήσει. Αριστερά: Ο φιλόσοφος Νίτσε. (Πηγή: www.eranistis.gr/prosopa.htm) Δεξιά: Ο Νίτσε λίγο πριν το θάνατό του (Μάιος 1899). Τα τελευταία δημιουργικά του χρόνια συνέπεσαν με την ολοκλήρωση και έκδοση των έργων Το Λυκόφως των Ειδώλων (Αύγουστος-Σεπτέμβριος 1888), Αντίχριστος(Σεπτέμβριος 1888) και Ίδε ο άνθρωπος (Οκτώβριος-Νοέμβριος 1888). Στις 3 Ιανουαρίου του 1889 υπέστη νευρική κατάρρευση ενώ βρισκόταν στην πλατεία Κάρλο Αλμπέρτο του Τορίνο. Αν και τα γεγονότα εκείνης της ημέρας δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένα, σύμφωνα με μία διαδεδομένη εκδοχή, ο Νίτσε είδε έναν αμαξά να μαστιγώνει το άλογό του και τότε με δάκρυα στα μάτια τύλιξε τα χέρια του γύρω από το λαιμό του αλόγου για να καταρρεύσει αμέσως μετά. Τις επόμενες ημέρες, απέστειλε πολυάριθμες επιστολές σε οικεία πρόσωπα, που φανέρωναν επίσης την ψυχική διαταραχή του, υπογράφοντας άλλοτε ως «ο Εσταυρωμένος» και άλλοτε ως «Διόνυσος». Στις 10 Ιανουαρίου μεταφέρθηκε σε ψυχιατρική κλινική της Βασιλείας και λίγες ημέρες αργότερα σε κλινική της Ιένας, κατόπιν επιθυμίας της μητέρας του, όπου οι γιατροί διέγνωσαν «παραλυτική ψυχική διαταραχή». Ο λόγος του ήταν παραληρηματικός και τον διακατείχαν παραισθήσεις μεγαλείου κατά τις οποίες αυτοαποκαλούνταν δούκας του Κάμπερλαντ, Κάιζερ ή Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ', συνοδευόμενες συχνά από βίαιες συμπεριφορές. Στις 24 Μαρτίου του 1890 πήρε εξιτήριο από την κλινική και λίγο αργότερα αναχώρησε μαζί με τη μητέρα του για το Νάουμπουργκ. Την ίδια περίοδο η ζήτηση για τα βιβλία του αυξήθηκε σημαντικά. Η αδελφή του Ελίζαμπετ, ματαίωσε τα σχέδια για μία έκδοση με τα άπαντα του Νίτσε σε επιμέλεια του Πέτερ Γκαστ, επιθυμώντας να είναι εκείνη η βιογράφος του αδελφού της. Οργάνωσε παράλληλα ένα αρχείο με όλα τα χειρόγραφά και το μεγαλύτερο μέρος της αλληλογραφίας του, ενώ όρισε ως επιμελητή τον Φριτς Καίγκελ αντί του Γκαστ. Το Δεκέμβριο του 1895 εξασφάλισε επίσης όλα τα δικαιώματα των έργων του Νίτσε, που μέχρι πρότινος κατείχε η μητέρα του. Μετά το θάνατό της μητέρας του το 1897, ο Νίτσε έζησε στη Βαϊμάρη μαζί με την αδελφή του. Το καλοκαίρι του 1898 υπέστη ελαφρύ εγκεφαλικό που οδήγησε στην επιδείνωση της κατάστασής του. Τον επόμενο χρόνο ακολούθησε ένα ακόμα σοβαρότερο εγκεφαλικό επεισόδιο και στις 25 Αυγούστου 1900 πέθανε έχοντας προσβληθεί από πνευμονία. Τα συμπτώματα του οδήγησαν στο συμπέρασμα πως η ασθένειά του ήταν συφιλιδική (αυτή ήταν η αρχική διάγνωση στις κλινικές της Βασιλείας και της Ιένας), ωστόσο παραμένουν αδιευκρίνιστα τα ακριβή αίτια της διαταραχής του. Η ταφή του έγινε στο κοιμητήριο του Ραίκεν, ακολουθώντας την παραδοσιακή λουθηρανική τελετουργία, σύμφωνα με επιθυμία της αδελφής του. (Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Φρειδερίκος_Νίτσε) Χριστιανὰ τὰ τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικὰ καὶ καλὴν ἀπολογίαν τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ Βήματος τοῦ Χριστοῦ αἰτησώμεθα. Ἀμήν.