ΧΡΟΝΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
Στα κατόπιν του Χριστιανισμού χρόνια, ο ελληνισμός ως παγανισμός παρουσίασε δαιμονολογία που κάθε άλλο παρά συνάδει τον όρο «δαίμων» με την σημασία του «γνώστη». Αυτό έχει αναπτυχθεί αναλυτικότερα στο ζήτημα περί των «αγαθών, συνετών & σοφών ελληνικών δαιμονίων». Από αυτή την ενότητα αναφέρεται εδώ μόνο το παράδειγμα των νεοπλατωνικών φιλοσόφων με τους Χαλδαϊκούς λόγους ή χρησμούς και το απόσπασμα 147α: «Πέμψον μοι τὸν ἀληθινὸν Ἀσκληπιόν, δίχα τινὸς ἀντιθέου πλανοδαίμονος» (Στείλε μου τον αληθινόν Ασκληπιόν, απομακρύνοντας κάθε αντίθετον δαίμονα που αποπλανά.) (5).
ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ «ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ» ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΕΣ;
Αν λοιπόν σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, κάποιος προχριστιανικός δαίμονας είναι φαύλος (γενέθλιος) ή μεταχριστιανικός που αποπλανά (της ελληνικής νεοπλατωνικής σχολής) τότε συμβαίνουν τα εξής:
ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ Η ΜΠΛΕ ΦΛΟΓΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ. |
β) Αν αποπλανά τότε:
1) ή αποπλανά ασυνείδητα συνεπώς δεν είναι γνώστης
2) ή όντας γνώστης το πράττει συνειδητά (φαύλος δηλαδή) πράγμα άτοπο, δηλαδή να είναι γνώστης, εφόσον ανήκει στην περίπτωση α). Συνεπώς ο δαίμονας που αποπλανά είναι μη γνώστης.
Αν λοιπόν υπάρχουν «ελληνικοί» δαίμονες που δεν είναι γνώστες, τότε βρισκόμαστε σε περίπτωση που αντιτίθεται στα όσα λένε οι «ελληνιστές» περί δαιμόνων που γνωρίζουν ή που είναι γνώση («γνώστες»).
ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗΣ
Εφόσον η ελληνική καταγωγή του Τυανέα του Απολλώνιου είναι αναμφισβήτητη, σύμφωνα με τα λόγια των ίδιων των νεοπαγανιστών Γεώργιου Τσαγκρινού (8) και Ευάγγελου Μπεξή (9), και εφόσον ο Τυανέας ως νεοπλατωνικός εκβάλλει δαιμόνιο από Εθνικό που «...δεν τον αφήνει να βρει τα λογικά του [ο δαίμονας]») (10), όπως προβάλλεται σε άλλη ενότητα (11), τότε έχει να κάνει κανείς με δαίμονα μη «γνώστη» εφόσον «φαύλος».
ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΗ ΤΕΛΕΤΗ..ΣΕ..ΠΟΙΟΝ????? |
Αλλά αν πράγματι ο νεοπαγανισμός διατείνεται αυστηρά πως όλοι οι δαίμονες τους είναι «γνώστες» ή για τον Μ. Καλόπουλο πως οι δαίμονες είναι οι «γνώσεις» («...οι θεοί τους, ήταν οι κατά τομείς γνώσεις!»), τότε ο αμερόπληπτος ερευνητής βρίσκεται μπρος στο πρωτοφανές θρησκειολογικό φαινόμενο ενός φιλοσόφου, του Έλληνα για τους νεοπαγανιστές Απολλώνιου Τυανέα, που εκβάλλει την «γνώση» από «δαιμονισμένους» και για τον οποίο αναφέρουν οι παγανιστές πως: «Ο Απολλώνιος ο Τυανεύς ήταν το είδος του μύστη αυτού που παρόλες τις εκπληκτικές του ικανότητες και τις εξαιρετικά βαθιές γνώσεις του, υπήρξε ένα υπόδειγμα ηθικής και απλότητας, έχοντας ένα και μόνο σκοπό ζωής, την αποκατάσταση του Ελληνικού τρόπου σκέψης και ζωής στον Ελλαδικό χώρο» (12). Δηλαδή η αποκατάσταση του Ελληνικού τρόπου σκέψης και ζωής είναι ο εξορκισμός της γνώσης...
ΔΑΙΜΟΝΕΣ Μ. ΤΖΑΝΗ & Μ. ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
Είναι προφανές πως οι κατηγορίες των νεοπαγανιστών περί «συκοφαντιών» είναι ανυπόστατες και προσπαθούν να δημιουργήσουν καπνό εκεί που δεν υπάρχει καμιά φωτιά. Πόσο μάλιστα όταν οι ίδιοι χαλκεύουν αυτά για τα οποία κατηγορούν τους άλλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου