ΜΗΝΥΜΑ

ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ...ΚΑΠΑΚΩΝΕΙ..ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΔΕΙΑΖΕΤΕ ΤΑ.....ΒΑΡΗ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΣΑΣ!ΚΑΙΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ!ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΤΕ!!!!....
JellyMuffin.com

Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

Γ` ΜΕΡΟΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ





Δε μπορείς να πα να μιλήσεις, να βγεις έξω και να πεις για το μπάτσο και στο άλλο μάγουλοΘα πει ο άλλος: “Τι μπάτσο μου λες και στο άλλο μάγουλο, είναι δυνατόν; Τι μου λες ότι ο δούλος και ο κύριος είναι ίσοι; Τι είναι αυτά που μου λες τώρα;” Το ευαγγέλιο περιέχει πολλά πράγματα πολύ δύσκολα, και το φοβερότερο από όλα είναι ο σταυρός.
Ο σταυρός, γιατί εύκολα καταλαβαίνουν τι σημαίνει να πολεμώ τους ιδεολογικούς μου αντιπάλους. Αλλά το τι σημαίνει να σταυρώνομαι γι' αυτούς, να μπαίνω εγώ δηλαδή στον σταυρό και όχι αυτοί, έ! αυτό είναι φοβερό! Είναι φοβερό, αν καταλάβει ο κόσμος τι είναι ο σταυρός. Είναι όλος σκόλοπας για την διάνοια του φυσικού ανθρώπου. Και μάλιστα ο Θεός να σταυρώνεται; Ο εξ ορισμού εξουσιαστής; Μη ξεχνάτε ότι ο Χριστός σταυρώθηκε ακριβώς γι αυτό, διότι τον θέλανε για να σταυρώσουν άλλους.
Υμείς ηλπίζομεν ότι ούτoς εστίν ο μέλλων λυτρούσαι τον Ισραήλ”. Όταν είδανε τον Χριστό να ανασταίνει τον Λάζαρο τι σκεφθήκανε οι Ιουδαίοι, ξέρετε; Να, ο στρατός ο τέλειος, εμείς θα πηγαίνουμε μπροστά, αυτός θα πηγαίνει από πίσω θα ανασταίνει όσους σκοτώνονται. Φαντάζεστε έναν τέτοιο στρατό; Από πίσω ο Χριστός ευλογώντας, μπροστά οι πολεμιστές οι Εβραίοι, ο Χριστός όσοι σκοτώνονται τσακ ένα σταύρωμα, -όχι! σταύρωμα δεν είχε ακόμα- Λοιπόν μια ευλογία, σηκώνεται ο νεκρός. Με ένα τέτοιο στρατό, ολόκληρη η ρωμαϊκή αυτοκρατορία μέσα σε λίγες εβδομάδες, θα είχε καταληφθεί.
Γι' αυτό τον υποδέχονται μετά βαϊων των φοινίκων την Κυριακή των Βαΐων. Κι όταν αυτός λέει: “Κοιτάξτε, ο σταυρός αυτός είναι δικός μας όχι των άλλων”, ότι “ο σταυρός είναι αυτός για να αγαπήσω τους Ρωμαίους κι όχι για να τους εξολοθρέψω”, έρχεται η ώρα και του λένε: “Έτσι είσαι;” Ψυχολογικός μηχανισμός, αντιστρέφεται όλη η στοργή σε μίσος μέσα σε δευτερόλεπτα. Ναι ή όχι; Όταν το ιδεώδες του εγώ μου προσβάλλεται, αυτός που ενσαρκώνει το ιδεώδες του εγώ μου όταν αρνηθεί να το ενσαρκώσει λέει η ψυχανάλυση, αμέσως γίνεται αντικείμενο της μέγιστης έχθρας, ενώ πριν λίγο ήταν αντικείμενο της μέγιστης επιθυμίας, της μέγιστης αγάπης.
Λοιπόν από εκεί και πέρα η σταύρωση είναι ζήτημα ολίγων ημερών. Βλέπετε τι φοβερό πράγμα είναι. Κάποια στιγμή το φρόνημα αυτό θα συγκρουσθεί με το φρόνημα του Χριστού. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην συγκρουσθεί. Και εμείς κάποια στιγμή, (ο καθένας από εμάς) θα συγκρουσθεί με τον Χριστό, κι αυτό είναι το πιο φοβερό από όλα. Εμείς που είμαστε εδώ μέσα σε αυτή την αίθουσα, κάποια στιγμή θα συγκρουσθούμε με τον Χριστό. Εάν δε συγκρουσθούμε κάτι δε πάει καλά.
Εάν ο Χριστός είναι συνέχεια ο γλυκύς διδάσκαλος ο οποίος μας τα λέει ωραία και εμείς περιχαρώς τον ακολουθούμε, κάτι δεν πάει καλά. Κάποια στιγμή θα νοιώσουμε την δυσκολία αυτή του σταυρού. Θα νοιώσουμε ότι ο δρόμος τον οποίον μας πηγαίνει η χάρις του είναι ένας δρόμος ο οποίος είναι δύσκολος για την φιλαυτία μας. Θα το νοιώσουμε αυτό και εδώ είναι το σημείο της πίστης ακριβώς. Εδώ είναι το σημείο ακριβώς όπου η σχέση μας θα δοκιμασθεί και αν προχωρήσει, τότε γινόμαστε αυθεντικοί μαθητές του Χριστού.
Καταλάβατε; Θα φθάσει ένα σημείο κρίσιμο κάποια στιγμή που θα σου ζητηθεί να εστιάσεις αυτό το οποίο στην φιλαυτία σου μέσα θεωρείς πολύτιμο.Είναι η στιγμή του σταυρού. Δεν μπορεί να σταυρωθεί κάποιος άλλος για εμάς, πρέπει εμείς να σταυρωθούμε. “Εμοί ο κόσμος εσταύρωται” λέει ο Παύλος “συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις” έτσι; Είναι σταυρωμένος ο κόσμος σε μένα και εγώ στον κόσμο.
Αυτή η φοβερή κουβέντα δείχνει ότι ο σταυρός είναι οδός, είναι δρόμος. Δηλαδή είναι ο δρόμος στον οποίον η φιλαυτία μου θα στριμωχθεί, θα στριμωχθεί, θα στριμωχθεί, και εκεί μέσα θα αναδυθεί το αληθινό νόημα της αγάπης και της ζωής, εκεί μέσα θα ανακαλύψω ποιος πράγματι είμαι και ποιος πράγματι θέλει ο Θεός να γίνω. Θα το ανακαλύψω υπαρξιακά, -καταλαβαίνετε τι λέω. Αλλά αυτό ο κόσμος το μισεί, ο κόσμος θέλει να τον δικαιώσεις, τίποτε άλλο. Θέλει να του λες “μπράβο”, αυτό δε θέλει;
Γι' αυτό βλέπετε όλα τα μεγάλα κόμματα τι κάνουν; Ξεγελούν τον κόσμο. Έρχεται ο ένας και λέει: “οι απόκληροι έφτασε η ώρα της μεγάλης δικαίωσης”, λέει ο άλλος: “οι απόκληροι των αποκλήρων τώρα θα δικαιωθούν”. Λοιπόν τώρα θα δικαιωθούν οι μεν, τώρα θα δικαιωθούν οι δε, δικαιώνονται, έρχονται στα πράγματα και κάνουν μια μερίδα καταστροφής ο καθένας. Έτσι δεν είναι;
Διότι είναι άσπλαχνη αυτή η δικαίωση. Δεν έχει αγάπη μέσα της. Έχει το δικαίωμα το να έχω αυτό το οποίο μου στερείς. Ασχέτως αν του το στερείς στα αλήθεια ή όχι, εγώ νομίζω ότι μου το στερείς. Έρχομαι λοιπόν εγώ στα πράγματα και παίρνω πίσω αυτό που εγώ νομίζω ότι μου στερείς. Βλέπουμε λοιπόν ότι τα κόμματα και όλοι αυτοί θέλουν να δικαιώσουν τον άνθρωπο με την κακή έννοια όμως.
Να του πουν: “έτσι ανάποδος, έτσι ανόητος, έτσι στραβός, έτσι πεινασμένος που είσαι, είσαι καλός”. Έρχεται όμως ο Χριστός και του λέει: ”κοίταξε, δεν είναι δυνατόν από ένα σημείο και πέρα να είσαι έτσι όπως είσαι”. Αλλοίμονο γιατί ο θρησκευτικός άνθρωπος την απογύμνωση αυτή δεν την αντέχει. Έχω γνωρίσει ελαχίστους θρησκευτικούς ανθρώπους που να μπορούν να αντέξουν αυτήν την απογύμνωση. Δε μπορούνε. Όλοι καλούνται να συνηγορήσουν στο ναρκισσιστικό μου θρίαμβο. Κι ο πνευματικός, κι ο γέροντας, και το μοναστήρι, και όλα αυτά καλούνται να βοηθήσουν το ναρκισσιστικό μου εαυτό, την εικόνα μου αυτή.
Και όταν έρθει η ώρα της κρίσης, πάντοτε φταίει κάποιος άλλος. Ελάχιστοι είναι αυτοί, (και το ξέρουν αυτό οι πνευματικοί και όσοι ασχολούνται), οι οποίοι στέκονται μπροστά τους και λένε: “εγώ φταίω, εγώ φταίω, εγώ φταίω”. Και το εννοούν αυτό το πράγμα, ότι πράγματι εγώ φταίω. Ελάχιστοι είναι αυτοί. Οι ποιο πολλοί χριστιανοί, όπως έλεγε ένας Γάλλος στοχαστής, βρίσκουν έναν μυστήριο τρόπο έλεγε να την βολέψουν αναπαυτικότατα πάνω στον σταυρό.
Δεν είναι σταύρωση αυτό στην ουσία. Σταυρός σημαίνει να καταλάβω ακριβώς το κακό μέσα μου, μέσα μου, μέσα μου. Αυτό που αρνούμαι, αυτό είναι ακριβώς που αρνούμαι. Όλη η ψυχανάλυση χτίστηκε, και σας μιλάει κάποιος που ξέρετε ότι ξεκίνησε από εκεί. Όλη η ψυχανάλυση λοιπόν, χτίστηκε πάνω σε αυτήν την άρνηση. Την άρνηση του να τραυματισθεί ο ναρκισσισμός μου. Όλοι οι μηχανισμοί άμυνας σε αυτό αποσκοπούν στο να διατηρήσουν την ναρκισσιστική ομοιόσταση, την ισορροπία την ναρκισσιστική μου. Όλοι οι μηχανισμοί άμυνας που ξέρουμε στην ψυχολογία σε αυτό αποσκοπούν.
Που σημαίνει ότι πράγματι είναι μεγάλη υπόθεση να είναι κανείς χριστιανός, είναι μεγάλη υπόθεση δηλαδή, στο ναρκισσισμό αυτό να βάλει επάνω ένα μεγάλο ερωτηματικό και να πει “μήπως δεν είναι έτσι τα πράγματα; Μήπως φταίω εγώ; Όχι “και εγώ”. Το “και” είναι ήδη η αρχή, του να ξεφύγω πάλι. Μήπως φταίω εγώ;
Αυτό το πράγμα που βλέπετε να κυνηγούν τους αγίους: “Είναι πλανεμένος”. Πλανεμένος ήμουν πράγματι, ναι είμαι. Και να παίρνει – ακατανόητα για τον κόσμο πράγματα- ο αβάς ο Ιωσήφ ο ησυχαστής το ξύλο και να δέρνει και τον εαυτό του και να λέει “σιωπή πλανεμένε, πλανεμένος είσαι, πάρε και αυτήν, εσύ είσαι πλανεμένος”, το Πνεύμα το Άγιον τα διδάσκει αυτά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...