Η ΛΑΪΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ & ΟΙ ΑΓΑΘΟΟΝΤΟΤΗΤΕΣ
«Μα δεν βλέπω τίποτα», είπε ο Τίμαρχος, «παρά μόνον αστέρια που πάλλονται γύρω από το χάσμα, άλλα που βυθίζονται σε αυτό και άλλα πού πηδούν προς τα πάνω». «Βλέπεις επομένως», είπε η φωνή, «τους ίδιους τους δαίμονες, αλλά δεν το ξέρεις» (Πολιτεία Πλάτωνος).
«Πολλοί σήκωναν ένα ποτήρι προς τιμή του Αγαθού Δαίμονος, άλλοι προς τιμή του Δία σωτήρα, άλλοι προς τιμή της Υγείας και άλλοι επέλεγαν άλλους θεούς». (Αθήναιος).
«Από παλιά να προσφέρεται σε όλους μετά το φαγητό μικρή ποσότητα ανέρωτου κρασιού, τόσο για τη γεύση όσο και για ένδειξη της δύναμης του Αγαθού Δαίμονος Διονύσου» (Φιλόχωρος).
Πριν ξεκινήσουμε την ανάλυση του πολύ σημαντικού άλλα και συνάμα δύσκολου αυτού θέματος, θα πρέπει ευθύς εξ αρχής να ξεκαθαρίσουμε: Ό όρος δαίμων ουδεμία σχέση έχει με την διαστρεβλωτική ερμηνεία του όρου πού κατά κόρον στις παραδόσεις των μονοθεϊστικών θρησκειών αναφέρεται. Δαίμων στην αρχαία γλώσσα μας σημαίνει συνετός, όπως δηλαδή τους χαρακτήριζε ο Ησίοδος ως δαήμονες = σοφούς, συνετούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου