ΧΑΛΔΑΙΚΑ ΛΟΓΙΑ

ΘΕΟΥΡΓΙΑ, ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΙ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

Η θεουργία αποτελεί είδος μαγείας δια της οποίας οι μεμυημένοι ισχυρίζονταν ότι έρχονταν εις σχέση με αγαθοποιών θεοτήτων. Η θεουργία καλούνταν και η επιστήμη του θαυμαστού, η τέχνη του ποιεί θαύματα και στους πλατωνικούς σήμαινε την τέχνη της κατάβασης του θείου εις την ψυχή των ανθρώπων θέτοντάς της εις εκστατική κατάσταση. Η θεουργία όπως και όλες οι μυστικιστικές αντιλήψεις γεννήθηκαν στην Ανατολή. Ασκούνταν από ειδικούς ιερείς οι οποίοι εφόσον ασκούνταν στις πιο σκληρές ασκήσεις εγκράτειας και αγνότητας, αποκτούσαν την δύναμη να κάνουν θαύματα με την βοήθεια των ευεργετικών θεοτήτων. Έτσι πιστεύονταν ότι με την θεουργία ο Ηρακλής, ο Ιάσονας, ο Θησέας, ο Κάστωρ, ο Πολυδεύκης και όλοι οι άλλοι ήρωες της αρχαιότητας είχαν πετύχει τους θαυμαστούς άθλους τους. Επινοητής της θεουργίας θεωρούνταν ο Ορφέας. Αυτός δίδαξε τον τρόπο χρησιμοποιήσεως των θεών, του κατευνασμού της οργής των, του εξαγνισμού των εγκλημάτων και της θεραπείας των ασθενειών.

Κατά τον Ιάμβλιχο οι θεουργικές επικλήσεις είχαν συντεθεί εν αρχής την Χαλδαϊκή ή την Αιγυπτιακή γλώσσα. Κατόπιν όμως οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι που τις χρησιμοποίησαν διατηρώντας πολλές λέξεις των ξένων γλωσσών, παρενέβαλλαν και Ελληνικές και λατινικές και κατασκεύασαν μια γλώσσα βάρβαρη και ακατανόητη στους ανθρώπους, αλλά ακριβώς δια αυτό πολύ ευνόητη για τους θεούς

Απολογητής: Εισηγήσεις και εξηγήσεις των Χαλδαϊκών λόγων έχει πράξει και ο Παναγιώτης Μαρίνης που ανήκει στην επιτροπή δια την αναγνώριση της Ελληνικής θρησκείας του 12θεου. Ας έχει υπ’ όψη του ο αναγνώστης, πως αν και από την μια, η Βίβλος ή η Καινή Διαθήκη από τους νεοΕθνικούς αποβάλλονται ως «Ιουδαϊκά» συγγράμματα, από την άλλη γίνονται δεκτά τα Λόγια ή η Χρησμοί των Χαλδαίων, εις τους οποίους (Αβραάμ) αποδίδεται η «κατασκευή» της Βίβλου.

Εκ των ιστορικών προσώπων κυριότεροι θεουργοί ήσαν ο Απολλώνιος ο Τυανέας, ο Απουλήϊος, ο Πορφύριος, ο Ιάμβλιχος, ο Ιουλιανός. Κατά τον Ιάμβλιχο οι θεουργικές επικλήσεις είχαν συντεθεί εν αρχής την Χαλδαϊκή ή την Αιγυπτιακή γλώσσα. Κατόπιν όμως οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι που τις χρησιμοποίησαν διατηρώντας πολλές λέξεις των ξένων γλωσσών, παρενέβαλλαν και Ελληνικές και λατινικές και κατασκεύασαν μια γλώσσα βάρβαρη και ακατανόητη στους ανθρώπους, αλλά ακριβώς δια αυτό πολύ ευνόητη για τους θεούς. Οι επικλήσεις αυτές έπρεπε να απαγγέλλονται με απόλυτη ακρίβεια για να φέρουν αποτέλεσμα. Και το παραμικρό λάθος προφοράς καθιστούσε ανίσχυρη την επίκληση. Η θεουργία εξυπηρετεί κυρίως την ιατρική, που δημιούργησε τον ιατρικό μυστικισμό ο οποίος με διάφορα επιβλητικά μέσα, μη στερούμενα αγυρτείας, έξαπτε την φαντασία του ασθενούς, τόνωνε το ηθικό αυτού και πολλές φορές δια της αυθυποβολής έφερνε πραγματικά αποτελέσματα. Εις τα πολλαχού της Ελλάδος Ασκληπιεία και κυρίως σε εκείνο της Επιδαύρου και της Κω, η θεουργία αποτελούσε επικουρικό μέσο θεραπείας όταν δεν ήταν το μοναδικό. Οι ασθενείς προετοιμάζονταν κατάλληλα από τους ιερείς με νηστείες, προσευχές κ.λ.π. και κατόπιν δια κάποιας ιατρικής αγυρτείας νόμιζαν ότι έβλεπαν τον θεό ή σημεία που πρόδιδαν την παρουσία του και αυθυποβαλλόμενοι αποκτούσαν ορισμένες φορές την υγεία τους. Στην Γαλατία η θεουργία εκπροσωπούνταν από τους Δρυίδες ιερείς οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αγαθά την ευεργετική δύναμη των υπερφυσικών όντων.