ΣΑΛΑΤΑ ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ

Αριστερά: Η γυναίκα κατά του χρόνου. Ο Σίβα στον χορό της καταστροφής. (Πηγή: Η προσωποποίηση της εθνικής ιδεολογίας, Σάβιτρι Ντέβι, Δημήτριος Κιτσίκης, τακτικό μέλος της Καναδικής Ακαδημίας, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οττάβας, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 154, σελ. 60)

Μέσο Αριστερά: Απεικόνιση της φιλοσοφίας της Μαξιμιανής. Δεσπόζουν η Αίγυπτος του Ακενατόν, η Ινδία των Αρίων, και το ελληνικό ηλιοβασίλεμα... Η αγάπη προς τα ζώα και ταυτόχρονα ο ρατσισμός προς τα ανθρώπινα όντα, αντιπροσωπεύονται από τον Χίτλερ. (Πηγή: Η προσωποποίηση της εθνικής ιδεολογίας, Σάβιτρι Ντέβι, Δημήτριος Κιτσίκης, τακτικό μέλος της Καναδικής Ακαδημίας, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οττάβας, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 154, σελ. 56)

Μέσο Δεξιά: Η Μαξιμιανή με Βρετανούς ομοϊδεάτες της. (Πηγή: Η προσωποποίηση της εθνικής ιδεολογίας, Σάβιτρι Ντέβι, Δημήτριος Κιτσίκης, τακτικό μέλος της Καναδικής Ακαδημίας, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οττάβας, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 154, σελ. 59)

Δεξιά: Ο Αδόλφος Χίτλερ ως δυτικός αβατάρα του Βίσνου. Ο Χίτλερ ήταν χορτοφάγος και είχε πάθος για τα ζώα. Η Μαξιμιανή/Σάβιτρι επίστευε ότι ο επίδοξος καταστροφέας της Δύσης, Φύρερ, ήταν ενσάρκωση του Συντηρητή της παγκόσμιας Τάξης, Βίσνου. (Πηγή: Η προσωποποίηση της εθνικής ιδεολογίας, Σάβιτρι Ντέβι, Δημήτριος Κιτσίκης, τακτικό μέλος της Καναδικής Ακαδημίας, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οττάβας, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 154, σελ. 58)

Αριστερά: Μοναδική ελληνική, έκδοση αποσπασμάτων βιβλίων της Σάβιτρι Ντέβι. (Πηγή: Η προσωποποίηση της εθνικής ιδεολογίας, Σάβιτρι Ντέβι, Δημήτριος Κιτσίκης, τακτικό μέλος της Καναδικής Ακαδημίας, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οττάβας, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 154, σελ. 57)

Μέσο Αριστερά: Σημαία των Ινδών Εθνικιστών (Πηγή: Η προσωποποίηση της εθνικής ιδεολογίας, Σάβιτρι Ντέβι, Δημήτριος Κιτσίκης, τακτικό μέλος της Καναδικής Ακαδημίας, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οττάβας, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 154, σελ. 59)

Μέσο Δεξιά: Ο τάφος της Μαξιμιανής στο Άρλινγκτον των ΗΠΑ (Πηγή: Η προσωποποίηση της εθνικής ιδεολογίας, Σάβιτρι Ντέβι, Δημήτριος Κιτσίκης, τακτικό μέλος της Καναδικής Ακαδημίας, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οττάβας, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 154, σελ. 60)

Δεξιά: Η Μαξιμιανη στο Νέο Δελχί το 1978, τέσσερα χρόνια πριν τον θάνατό της. (Πηγή: Η προσωποποίηση της εθνικής ιδεολογίας, Σάβιτρι Ντέβι, Δημήτριος Κιτσίκης, τακτικό μέλος της Καναδικής Ακαδημίας, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οττάβας, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 154, σελ. 60)

Βλέπε και τους κόλακες του ινδουιστικού παγανισμού σήμερα.

Σημειώσεις

01. Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 141, ένθετο «Η Ελληνική Θρησκεία του Δωδεκαθέου»

02. «Αι απόψεις του Ιταλού, αι οποίαι πανηγυρικώς αναθεματίζονται κατά την Κυριακήν της Ορθοδοξίας, δια του καλουμένου «Συνοδικού της Ορθοδοξίας», αποτελούν βασικάς αρχάς της Θρησκείας μας, αρχάς μεταλαμπαδευθείσας από την αρχαιότητα δια της Νεοπλατωνικής φιλοσοφίας εις το σήμερα: αυθυπόστατον της ύλης, προΰπαρξις των ιδεών, μετενσάρκωσις, ύπαρξις ψυχής εις τα ζώα κ.ά.» (Πηγή: Ό.π.)

03. Στυλιανός Τάκας, Φυσικός και πτυχιούχος της Νομικής, άρθρο «Μετενσάρκωση και Αρχαία Ελλάδα», περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 40, σελ. 26

04. Υποτίθεται ότι ο παγανισμός, αντίθετα με τον Χριστιανισμό, «δεν έχει δόγματα». Κι όμως η ενασχόληση με την ζωτικότητα αυτού του θρησκευτικού  φαινόμενου, δείχνει σαφώς το αντίθετο. Η αλήθεια είναι μάλλον πως ο παγανισμός δεν μπορεί να έχει κοινά οικουμενικά αποδεκτά δόγματα, εφόσον ο κάθε παγανιστής «φιλόσοφος», «διαφωτιστής» και «ιμάμης», έχει τα δικά του, τα οποία λίγοι ή κανένας δεν πέραν του εαυτού του δεν ασπάζεται. Σύνοδοι παγανιστικοί δεν φαίνεται να υπάρχουν, αν υπήρχαν θα αντίφασκαν με την βασική αρχή του «μη δόγματος» και της «ελευθερίας», αλλά και αν υπήρχαν δεν θα είχαν καμιά σημασία, εφόσον ο παγανισμός είναι «πολυθεΐα» δηλαδή πολλές αλήθειες και απόψεις θεών, ακόμη και αντιφάσκουσες. Για παράδειγμα ο δρόμος της αρετής για την θεά Αφροδίτη (πορνεία) δεν συμφωνεί με τον δρόμο της αρετής της θεάς Ήρας (οικογένεια), η θεά Ειρήνη και η αρετή της δεν συμβαδίζει με τον θεό του πολέμου Άρη κ.ο.κ.  Ο Χριστιανισμός, ως Ορθοδοξία, είναι Ένας Θεός και Μία Φωνή, Μία Αλήθεια και Μία Βούληση. Εκ τούτου έχει και δόγματα και αλήθειες οι οποίες εκ των πραγμάτων δεν δύνανται να αντιφάσκουν, αφού πηγάζουν πάντοτε από τον Ίδιο και Μοναδικό Θεό και εκχύνονται χαριστικά στο εκκλησίασμα δια μέσω του Αγίου Πνεύματος το οποίο συνεργεί στο πέρας του χρόνου, εις την αποκάλυψη των αληθειών αυτών.

05. «ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ: Η μετενσάρκωση ακολουθεί το νόμο της περιοδικότητας. Έτσι, σύμφωνα με τον νόμο αυτόν, την ημέρα διαδέχεται η νύχτα και η νύχτα την ημέρα, το καλοκαίρι το διαδέχεται το φθινόπωρο, ο χειμώνας και η άνοιξη, και κατόπιν έρχεται πάλι το καλοκαίρι. Τα δένδρα ανθοφορούν, καρποφορούν και κατόπιν πέφτουν τα φύλλα τους, για να επαναλάβουν την ίδια διαδικασία τον άλλο χρόνο. Το ίδιο τα πουλιά, τα έντομα, τα ζώα, ακολουθούν νόμους περιοδικότητας. Τον ίδιο νόμο ακολουθεί και η ζωή, την όποια διαδέχεται ο θάνατος, ενώ τον θάνατο και πάλι η ζωή. Το ίδιο, σε μικρογραφία, επαναλαμβάνεται καθημερινά στην ζωή μας κατά την διάρκεια μιας ημέρας, όπου την εγρήγορση την διαδέχεται ο ύπνος και τον ύπνο το ξύπνημα, με την εγρήγορση και τις δραστηριότητες της καινούργιας ημέρας.

Κατά την διάρκεια που η ψυχή έχει οργανισμό (δηλαδή βρίσκεται εν ζωή) συγκεντρώνει την πείρα που αποκτά η προσωπικότητα, και αυτή η πείρα σχηματίζει τις τάσεις, δηλαδή τον χαρακτήρα του ανθρώπου, στις προσεχείς του νέες ενσαρκώσεις (δηλαδή-προσδιορίζει τον σχηματισμό της νέας προσωπικότητας, με την όποια θα προβάλει και πάλι η ψυχή κατά την νέα της ενσάρκωση).

Έτσι, την ήμερα της ζωής διαδέχεται η νύκτα του θανάτου, κατά την οποία η ψυχή αναπαύεται και προετοιμάζεται για την καινούργια ήμερα, την νέα της ενσάρκωση, πλουτισμένη όμως με την πείρα όλων των προηγουμένων ενσαρκώσεων, και συνεπώς είναι συνέχεια των προηγουμένων ενσαρκώσεων, ενώ η συνέχεια αυτή, προσδιορίζει τις ικανότητες της νέας προσωπικότητας που γεννιέται, οι όποιες (ικανότητες) είναι η ποιότητα και δύναμη της νοήσεως, η λεπτότητα και ένταση του συναισθηματικού κόσμου, η κατάσταση του φυσικού σώματος κ.λπ.

Έτσι, έχουμε μεν μια νέα προσωπικότητα πού έρχεται στον κόσμο, άλλα πίσω από την νέα αυτήν προσωπικότητα υπάρχει πάντοτε η ίδια ψυχική ατομικότητα, η οποία ζει μια καινούργια ήμερα τής ζωής της, για να εμπλουτισθεί με καινούργια πείρα, για να πρόσθεση νέες ιδέες και συναισθήματα στην ύπαρξη της.

Όλες οι ανθρώπινες ψυχές βαδίζουν προς την τελειότητα, ακολουθώντας μια ανοδική εξέλιξη. Άλλα δεν βρίσκονται όλες μαζί στο ίδιο επίπεδο της ατελείωτης κλίμακας της εξελίξεως.

Οι ψυχές που βρίσκονται στην αρχή της εξελίξεως τους ενσαρκώνονται σε σώματα άγριων ή σε καθυστερημένα άτομα των πολιτισμένων κοινωνιών. Οι νοητικές τους λειτουργίες είναι υποτυπώδεις, οι επιθυμίες τους βίαιες και πρωτόγονες. Χρειάζονται πολλές ενσαρκώσεις, για να πραγματοποίηση η ψυχή μια μικρή πρόοδο στην εξέλιξη της.

Οι κάπως περισσότερο εξελιγμένες ψυχές, είναι και αυτές με μικρή ηθική ανάπτυξη, με κατώτερη νοητική ικανότητα, δεν έχουν φαντασία και πρωτοβουλία. Χρειάζονται πολλές ακόμη ενσαρκώσεις για να σημειωθεί μία αισθητή εξέλιξη τους. Σε αυτήν την βαθμίδα εξελίξεως βρίσκονται τα 9/10 των ανθρώπων. Συνεπώς, δεν είναι καθόλου περίεργο αν εξακολουθούν να γίνονται πόλεμοι και αν επικρατή η κατάσταση της αγριότητας και βαρβαρότητας που υπάρχει τριγύρω μας. Αυτός είναι ο λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι χωρίζονται σε αντιμαχόμενες παρατάξεις και στηρίζουν την ελπίδα της ευδαιμονίας τους στην εξόντωση των αντιπάλων τους. Έτσι, οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας είναι σκληροί και ανάλγητοι για τον πόνο των συνανθρώπων τους, συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στην συσσώρευση αγαθών (τα όποια, όμως, δεν μπορούν να διαρκέσουν περισσότερο από μια ενσάρκωση) και αδιαφορούν για τα πνευματικά αγαθά, που διαρκούν για πολλές ενσαρκώσεις και που είναι εκείνα τα όποια χρησιμεύουν στην ψυχή, και όχι στην πρόσκαιρη προσωπικότητα.

Οι περισσότερο εξελιγμένες ψυχές αποτελούν την μικρή μειονότητα των ανθρώπων, οι οποίοι έχουν εκδηλώσει πολλές ιδέες και πλούτο συναισθημάτων. Σε αυτούς, η ηθική τους συνείδηση είναι αναπτυγμένη και ο διανοητικός τους ορίζοντας απλώνεται μακριά. Δεν ασχολούνται αποκλειστικά με τον εαυτό τους, και το ενδιαφέρον τους στρέφεται σε ζητήματα που απασχολούν μεγάλες ομάδες ανθρώπων, καθώς και στο φυσικό περιβάλλον. Είναι φυσιολάτρες και σε καμιά περίπτωση δεν είναι σκληροί με τους άλλους. Συμμετέχουν αυθόρμητα στον πόνο των συνανθρώπων τους και αποβλέπουν σε μια ιδανική τελειότητα, πού προσπαθούν να την πραγματοποιήσουν. Τους ανθρώπους αυτούς, τους βλέπουμε είτε ως μεγάλους επιστήμονες, είτε ως ανθρωπιστές, είτε ως φιλοσόφους, είτε ως μεγάλους καλλιτέχνες, είτε τέλος, ως απλούς ανθρώπους με αλτρουιστικές τάσεις, που διάγουν μια ήρεμη και καθαρή ζωή. Χρησιμοποιούν επωφελώς κάθε ενσάρκωση, αποκομίζοντας από αυτήν πολύτιμη πείρα, που τους επιτρέπει να πραγματοποιήσουν αισθητή πρόοδο στην εξέλιξη τους.

Τέλος, οι ψυχές πού πλησιάζουν στο τέρμα της εξελίξεως στο ανθρώπινο επίπεδο, είναι εκείνες οι όποιες αντελήφθησαν βαθιά ότι σκοπός της επίγειας ζωής δεν είναι η μάταιη συσσώρευση πρόσκαιρων αγαθών, αλλά ο αγώνας και η αυτοθυσία για τους άλλους, η απρόσωπη και ανιδιοτελής αγάπη προς όλους και η αφιέρωση στην αναζήτηση της αληθείας και στην υπηρεσία τής ανθρωπότητας. Ενσαρκώνονται σε εξαιρετικά άτομα, που ξεχωρίζουν όχι από την φανταχτερή προσωπικότητα τους, άλλα από την εσωτερική ευγένεια τους, από τα μεγάλα τους έργα, από την απέραντη αγάπη τους, από τις αυθόρμητες πράξεις αυτοθυσίας που πρόθυμα εκτελούν. Αυτοί έχουν φθάσει πλέον στο τέρμα της εξελίξεως τους στο ανθρώπινο επίπεδο, όπου εκλείπει η αναγκαιότητα των περαιτέρω ενσαρκώσεων.» (Πηγή: Ό.π, σσ. 33-36)

06. Βλέπε σημείωση 5.

07. «Ο ίδιος [ο Πάολο Νέτο] κατατάσσει την εργασία του στις λεγόμενες πνευματικές θεραπείες, και λέγεται ότι ορισμένοι έχουν δει να του συμπαραστέκουν δύο λευκές πνευματικές οντότητες όταν θεραπεύει». (Πηγή: Γιάννης Σακατζής, άρθρο - συνέντευξη «ο θεραπευτής Πάολο Νέτο μιλά αποκλειστικά στο ΤΜ, ο σημαντικός ρόλος της κατάθλιψης στη δημιουργία των ασθενειών», περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 154, σελ. 64)

08. Β΄ Προς Κορινθίους, Κεφ. Ια΄ «14...αὐτὸς γὰρ ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός.»

09. «Τ.Μ. Είστε χριστιανός Καθολικός. Ωστόσο στον κύκλο σας έρχεστε σε επαφή με πολλές θεωρήσεις και θεωρίες. Για τη μετενσάρκωση λ.χ. τι πιστεύετε; Π.Ν.:(Γελώντας) Σε μία πόλη της Βραζιλίας μου είχαν πει ότι σε προηγούμενη ζωή μου, ήμουν μαύρος σκλάβος που δεν άντεχε την (υπόδουλη) κατάσταση. Στην πρώτη ευκαιρία που δινότανε το έσκαγα, αλλά με ξαναπιάνανε. Στο τέλος μου βάλανε αλυσίδες και με άφησαν για αρκετές ημέρες χωρίς φαγητό. Από τις κακουχίες στο τέλος έπαθα φυματίωση και πέθανα. Τώρα όμως γεννήθηκα λευκός και ελεύθερος» (Πηγή: περιοδικό Τρίτο Μάτι, ό.π., σελ. 64)

10. Κατά Ματθαίον, Κεφ. Κγ΄ «12 ὅστις δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, καὶ ὅστις ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.»

11. Η αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας, Ρ. Αναστασάκης, Μ. Βερέττας, Μ. Δημόπουλος, Μ. Καλόπουλος. Μ. Κιουλαφά, Π. Μαρίνης, Χ. Μήνη, Στ. Μυτιληναίος, Γ. Σπυρόπουλος, Ο. Τουτουνζή, Γ. Τσαγκρινός, Εισαγωγή Εύα Αυλίδου, Εκδόσεις Αρχέτυπο, Έκδοση Α΄ Απρίλιος 2002, Θεσσαλονίκη, σελ. 45

12.http://www.ysee.gr

13. Πόσο Έλληνες είμαστε; Ομιλία του Βλ. Ρασσιά στο Συνέδριο «Η Αρχαιοελληνική Παράδοση Στην 3η Χιλιετία», Αθήναι, Αίθουσα Εκδηλώσεων Πολεμικού Μουσείου, 24. 1. 1999,  http://www.rassias.gr/9005.html, αποθηκεμένη εδώ.

14. Βίντεο: Ακόμη λατρεύω τον Δία https://www.nationalfilmnetwork.com/store/ProductDetails.aspx?ProductID=182

15. Ο.π.

16. Π. Μαρίνης, π. Τρίτο Μάτι, τ. 109, ένθ. «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;», εδώ

17. Η προσωποποίηση της εθνικής ιδεολογίας, Σάβιτρι Ντέβι, Δημήτριος Κιτσίκης, τακτικό μέλος της Καναδικής Ακαδημίας, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οττάβας, περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 154, σελ. 56

18. Ό.π, σελ. 58

19. Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 141, ένθετο «Η Ελληνική Θρησκεία του Δωδεκαθέου»

20. Στυλιανός Τάκας, Φυσικός και πτυχιούχος της Νομικής, άρθρο «Μετενσάρκωση και Αρχαία Ελλάδα», περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 40, σελ. 26

21. Το σπάσιμο των ειδώλων καταδικάστηκε από τη σύνοδο της Ελβίρα (306), η οποία, στον 60ο κανόνα της αποφάσισε ότι κάθε Χριστιανός που θα καταδικαζόταν σε θάνατο από τους Ρωμαίους επειδή έσπασε αγάλματα, δεν θα καταγραφόταν ως μάρτυρας. Η σύνοδος της Καρθαγένης (419) επιφόρτισε τους επισκόπους με την καταστροφή χριστιανικών ναϊδρίων που είχαν ανεγερθεί αυθαίρετα από δεισιδαίμονες Χριστιανούς (κανόνας πγ΄). Ότι οι καταστροφές των παγανιστικών αρχαιοτήτων ήταν αυθαίρετες προσωπικές πράξεις Χριστιανών κι όχι συλλογικές ή επίσημες ενέργειες της Εκκλησίας βασισμένες σε εκκλησιαστικά κείμενα αποδεικνύεται από την πλήρη απουσία εκκλησιαστικών κανόνων (νόμων) οι οποίοι να υπαγορεύουν ή να προστάζουν/προτρέπουν τους Χριστιανούς να καταστρέφουν παγανιστικά μνημεία. Εσφαλμένες ενέργειες και παρεκτροπές κάποιων επισκόπων ή μοναχών ασφαλώς και δεν σημαίνουν ότι αποτελούσαν πολιτική της Εκκλησίας. Ουδέποτε η Εκκλησία (δηλαδή τα επίσημα συλλογικά όργανά της) επιφόρτισε επισκόπους με την καταστροφή παγανιστικών ιερών.

22. «ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ: ... Άμεσες αποδείξεις είναι α) οι αναδρομές σε προηγούμενες ενσαρκώσεις που μπορεί να οδηγηθεί ο ενδιαφερόμενος από ορισμένους ψυχοερευνητές με υπνωτισμό» (Πηγή:  Στυλιανός Τάκας, Φυσικός και πτυχιούχος της Νομικής, άρθρο «Μετενσάρκωση και Αρχαία Ελλάδα», περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 40, σελ. 27)