Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Α΄. ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΑ

1. Ανάσταση θεών:

Στη παλαιά Εγγύς Ανατολή και μάλιστα στην εμπρόσθια Ασία βρίσκουμε ευρέως διαδεδομένη την πίστη στην εκ νεκρών ανάσταση ενίων θεών. Τοιούτοι Θεοί στην Αίγυπτο ο Όσιρις, στην Βαβυλώνα ο Ταμμούζ, ο υιός και αγαπητός της Ιστάρ, ο περί του οποίου μύθος εμφανίζει ικανές ομοιότητες προς τον μύθο τουΟσίριδος, ο μικρασιατικός Άττις, ο φοινικικός Άδωνις, ο ελληνικός Διόνυσος ή Βάκχος, ο γερμανικός Μπάλδερ , ίσως δε και οι διάφοροι Βάαλ παρά τους δυτικούς Σημίτες. Δεδομένου δ’ ότι οι πλείστοι των θεών τούτων ήσαν θεοί της γονιμότητος, η ιδέα περί εκ νεκρών αναστάσεως αυτών είναι λίαν πιθανόν ότι δεν ενεπνεύσθη κυρίως υπό αστρολογικών παρατηρήσεων, αλλ’ είναι συναφής προς το θέαμα της απονεκρωμένης και αναζωογονημένης φύσεως. Οι εν λόγω θεοί δηλαδή, στα γεγονότα του βίου αυτών, συμβολίζουν τις λειτουργίες λειτουργίας της φύσεως, απονεκρωμένοι μετ’ αυτής θνησκούσης και μετ’ αυτής αναζωογονούμενης εις νέο βίο συνιστάμενοι. Πέριξ δε τού αγώνος τούτου περί υπάρξεως των εν λόγω θεών υφάνθηκε ο ιστός των λεγομένων μυστηρίων, από τα οποία επί το μιμοδραματικώτερο το μεν ενώπιον του λαού, το δε κρυφίως ή ενώπιον ορισμένων μυστών, αναπαρίσταντο οι διάφορες φάσεις του αγώνος τούτου παραλλήλως προς τις ανάλογες φάσεις της ειρημένης λειτουργίας της φύσεως, του λαού συμμεριζόμενου τις ποικίλες περιπέτειας του θνήσκοντος και αναζωογονούμενου θεού, της δε χαράς επακολουθούσης τη λύπη. Ως χρόνος δε τελέσεως των μυστηρίων ορίζονταν το τέλος τού θέρους, η αρχή της βροχής ή του νέου έτους. Προς τους μύθους τούτους ουδεμία εσωτερική σχέση έχουν ούτε ή εξωτερικώς παρεμφερής ιδέα περί τού πάσχοντος, θνήσκοντος και ανισταμένου ησαΐείου έβεδ Γιαβέ (παιδί ή δούλου του Κυρίου), με τον οποίο ο μέγιστος τού Ισραήλ προφήτης νοεί τον Μεσσία (κεφ νγ΄), ούτε το ιστορικώς άριστα μαρτυρούμενο γεγονός της αναστάσεως τού Χριστού

Βιβλιογραφία

01. A. J, Leipoldt, Sterbande und auferstehende, Goeter 1923.

02. Gressman εν λ. Auferstehung του εγκυκλοπαιδικού λεξικού, Religion in Geschichte und Gegenwart (β΄ εκδ. 1927 )

κ.π.α..